1201 - 1813

1201. சிந்தையில் வைத்துச் சிராதியி லேவைத்து

முந்தையில் வைத்துத்தம் மூலத்திலே வைத்து

நிந்தையில் வையா நினைவதிலே வைத்துச்

சந்தையில் வைத்துச் சமாதி செய் வீரே. 47

1202. சமாதிசெய்வார்கட்குத் தான் முத லாகிச்

சிவாதியி லாரும் சிலைநுத லாளை

நவாதியி லாக நயந்தது ஓதில்

உவாதி அவளுக்கு உறைவில தாமே. 48

1203. உறைபதி தோறும் முறைமுறை மேவி

நறைகமழ் கோதையை நாடொறும் நண்ணி

மறையுட னேநிற்கும் மற்றுள்ள நான்கும்

இறைதினைப் போதினில் எய்திடலாமே. 49

1204. எய்திட லாகும் இருவினை யின்பயன்

கொய்தளிர் மேனிக் குமரி குலாங்கன்னி

மைதவழ் கண்ணிநன் மாதுரி கையொடு

கைதவம் இன்றி கருத்துறும் வாறே. 50

1205. கருத்துறுங் காலம் கருது மனமும் 211

திருத்திஇ இருந்தவை சேரு நிலத்து

ஒருத்தியை உன்னி உணர்ந்திடு மண்மேல்

இருத்திடும் எண்குணம் எய்தலும் ஆமே. 51

1206. ஆமையொன்று ஏறி அகம்படி யான்என

ஓம்என்று ஓதிஎம் உள்ளளி யாய்நிற்கும்

தாம நறுங்குழல் தையலக் கண்டபின்

சோம நறுமலர் சூழநின் றாளே. 52

1207. சூடிடும் அங்குச பாசத் துளைவழி

கூடும் இருவளைக் கோலக்கைக் குண்டிகை

நாடும் இருபத நன்னெடு ருத்திரம்

ஆடிடும் சீர்புனை ஆடக மாமே. 53

1208. ஆயமன் மால்அரன் ஈசன் சதாசிவன்

தாமடி சூழநின்று எய்தினார் தம்பதம்

காமனும் சாமன் இரவி கனலுடன்

சோமனும் வந்தடி சூடநின் றாளே. 54

1209. சூடும் இளம்பிறை சூலி கபாலினி

நீடும் இளங்கொடி நின்மலி நேரிழை

நாடி நடுவிடை ஞானம் உருவநின்று

ஆடும் அதன்வழி அண்ட முதல்வியே. 35

1210. அண்டமுதலாய் அவனிபரி யந்தம்

கண்டதுஒன்று இல்லைக் கனங்குழை அல்லது

கண்டதும் கண்டியும் ஆகி ய காரணம்

குண்டிகை கோளிகை கண்டத ளாலே. 56

1211. ஆலம்உண் டான்அமுது ஆங்கவர் தம்பதம் 212

சாலவந்து எய்தும் தவத்துஇன்பம் தான்வரும்

கோலிவந்து எய்தும் குவிந்த பதவையோடு

ஏலவந்து ஈண்டி இருந்தனள் மேலே. 57

1212. மேலாம் அருந்தவம் மேன்மேலும் வந்தெய்தக்

காலால் வருந்திக் கழிவர் கணத்திடை

நாலா நளினநின்று ஏத்திநட் டுச்சிதன்

மேலாம் எழுத்தினள் ஆமத்தி னாளே. 58

1213. ஆமத்து இனிதிருந்து அன்ன மயத்தினள்

ஓமத்தி லேயும் ஒருத்தி பொருந்தினள்

நாம் நமசிவ என்றுஇருப்பார்க்கு

நேமத் துணைவி நிலாவிநின் றாளே. 59

1214. நிலாமய மாகிய நீள்படி கத்தின்

சிலாமய மாகும் செழுந்த ரளத்தின்

சுலாமய மாகும் சுரிகுழற் கோதை

கலாமய மாகக் கலந்துநின் றாளே. 60

1215. கலந்துநின் றாள்கன்னி காதல னோடும்

கலந்துநின் றாள்உயிர் கற்பனை எல்லாம்

கலந்துநின் றாள்கலை ஞானங்கள் எல்லாம்

கலந்துநின் றாள்கன்னி காலமு மாயே. 61

1216. காலவி எங்கும் கருத்தும் அருத்தியும்

கூலவி ஒன்றாகும் கூட இழைத்தனள்

மாலின் மாகுலி மந்திர சண்டிகை

பாலினி பாலவன் பாகம் தாமே. 62

1217. பாகம் பராசத்தி பைம்பொன் சடைமுடி 213

ஏகம் இருதயம் ஈரைந்து திண்புயம்

மோக முகம்ஐந்து முக்கண் முகந்தொறும்

நுaகம் உரித்து நடஞ்செய்யும் நாதர்க்கே. 63

1218. நாதனும் நால்ஒன் பதின்மரும் கூடிநின்று

ஓதிடும் கூட்டங்கள் ஓர் ஐந்து உளஅவை

வேதனும் ஈரொன்ப தின்மரும் மேவிநின்று

ஆதியும் அந்தமும் ஆகிநின் றாளே. 64

1219. ஆகின்ற நாள்கலை ஐம்பத்து ஒருவர்கள்

ஆகிநின் றார்களில் ஆருயி ராம்அவள்

ஆகிநின் றாளுடன் ஆகிய சக்கரத்து

ஆகிநின் றான்அவன் ஆயிழை பாடே. 65

1220. ஆயிழை யாளடும் ஆதிப் பரமிடம்

ஆயதொர் அண்டவை யாறும் இரண்டுள

ஆய மனந்தொறு அறுமுகம் அவைதனில்

ஏயவார் குழலி இனிதுநின் றாளே. 66

1221. நின்றனள் நேரிழை யோடுடன் நேர்பட

இன்றென் அகம்படி ஏழு உயிர்ப்பெய்தும்

துன்றிய ஓர்ஒன் பதின்மரும் சூழலுள்

ஒன்றுயர் ஓதி உணர்ந்துநின் றாளே. 67

1222. உணர்ந்தெழு மந்திரம் ஓம்எனும் உள்ளே

மணந்தெழும் ஆங்கதி யாகிய தாகும்

குணந்தெழு சூதனும் சூதியும் கூடிக்

கணந்தெழும் காணும்அக் காமுகை யாமே. 68

1223. ஆமது அங்கியும் ஆதியும் ஈசனும் 214

மாமது மண்டல மாருதம் ஆதியும்

ஏமது சீவன் சிகையங்கு இருண்fடிடக்

கோமலர்க் கோதையும் கோதண்ட மாகுமே. 69

1224. ஆகிய கோதண்டத் தாகு மனோன்மணி

ஆகிய ஐம்பத்துடனே அடங்கிடும்

ஆகும் பராபரை யோடுஅப் பரையவள்

ஆகும் அவள்ஐங் கருமத்தள் தானே. 70

1225. தானிகழ fமோகினி சார்வண யோகினி

போன மயமுடை யார்அடி போற்றுவர்

ஆனவர் ஆவியின் ஆகிய அச்சிவம்

தானாம் பரசிவம் மேலது தானே. 71

1226. தானந்த மேலே தருஞ்சிகை தன்னுடன்

ஆனந்த மோகினி யாம்பொன் திருவொடு

மோனையில் வைத்து மொழிதரு கூறது

ஆனவை யோமெனும் அவ்வுயிர் மார்க்கமே. 72

1227. மார்க்கங்கள் ஈன்ற மனோன்மணி மங்கலி

யார்க்கும் அறிய அரியாள் அவளாகும்

வாக்கும் மனமும் மருவி ஒன்றாய் விட்ட

நோக்கும் பெருமைக்கு நுண்ணறிவு ஆமே. 73

1228. நுண்ணறி வாகும் நுழைபுலன் மாந்தர்க்குப்

பின்னறி வாகும் பிரான்அறிவு அத்தடம்

செந்நெறி யாகும் சிவகதி சேர்வார்க்குத்

தன்னெறி யாவது சன்மார்க்கம் ஆமே. 74

1229. சன்மார்க்க மாகச் சமைதரு மார்க்கமும் 215

துன்மார்க்க மானவை எல்லாம் துரந்திடும்

நன்மார்க்க தேவரும் நன்னெறி யாவதும்

சன்மார்க்க தேவியும் சத்தியென் பாளே. 75

1230. சத்தியம் நானும் சயம்புவம் அல்லது

முத்தியை யாரும் முதல்அறி வாரில்லை

அத்திமேல் வித்திடில் அத்தி பழுத்தக்கால்

மத்தியில் ஏற வழியது வாமே. 76

1231. அதுஇது என்றுஅவ மேகழி யாதே

மதுவிரி பூங்குழல் மங்கைநல் லாளைப்

பதிமது மேவிப் பணியவல் லார்க்கு

விதிவழி தன்னையும் வென்றிட லாமே. 77

1232. வென்றிட லாகும் விதிவழி தன்னையும்

வென்றிட லாகும் வினைப்பெரும் பாசத்தை

வென்றிட லாகும் விழைபுலன் தன்னையும்

வென்றிடு மங்கைதன் மெய்யுணர் வோர்க்கே. 78.

1233. ஓர்ஐம் பதின்மருள் ஒன்றியே நின்றது

பாரம் பரியத்து வந்த பரமிது

மாரன் குழலாளும் அப்பதி தானும்முன்

சாரும் பதமிது சத்திய மாமே. 79

1234. சத்தியி னோடு சயம்புவம் நேர்படில்

வித்தது இன்றியே எல்லாம் விளைந்தன

அத்தகை யாகிய ஐம்பத்து ஒருவரும்

சித்தது மேவித் திருந்திடு வாரே. 80

1235. திருந்துசிவனும் சிலைநுத லாளும் 216

பொருந்திய வானவர் போற்றிசெய்து ஏத்த

அருந்திட அவ்விடம் ஆரமுது ஆக

இருந்தனள் தான்அங்கு இளம்பிறை என்றே. 81

1236. என்றும் எழுகின்ற ஏரினை எய்தினார்

அன்றது ஆகுவர் தார்குழ லாளடு

மன்றரு கங்கை மதியொடு மாதவர்

துன்றிய தாரகை சோதிநின் றாளே. 82

1237. நின்றனள் நேரிழை யாளடு நேர்பட

ஒன்றிய உள்ளளி யாலே உணர்ந்தது

சென்ற பிராணிகள் சிந்தையில் வேண்டிய

துன்றிடு ஞானங்கள் தோன்றிடும் தானே. 83

1238. தோன்றிடும் வேண்டுரு வாகிய தூய்நெறி

ஈன்றிடும் ஆங்கவள் எய்திய பல்கலை

மான்தரு கண்ண்iயும் மாரனும் வந்தெதிர்

கான்றது வாகுவர் தாம்அவள் ஆயுமே. 84

1239. ஆயும் அறிவும் கடந்தணு ஆரணி

மாயம தாகி மதோமதி ஆயிடும்

சேய அரிவை சிவானந்த சுந்தரி

நேயம தாநெறி யாகிநின் றாளே. 85

1240. நெறியது வாய்நின்ற நேரிழை யாளைப்

பிறிவது செய்யாது பிஞ்ஞக னோடும்

குறியது கூடிக் குறிக்கொண்டு நோக்கும்

அறிவொடும் ஆங்கே அடங்கிட லாமே. 86

1241. ஆம்அயன்மால் அரன் ஈசன்மா லாங்கதி 217

ஓமய மாகிய ஒன்பதும் ஒன்றிடத்

தேமயன் ஆளும் தெனாதென என்றிடும்

மாமய மானது வந்தெய்த லாமே. 87

1242. வந்தடி போற்றுவர் வானவர் தானவர்

இந்து முதலாக எண்டிசை யோர்களும்

கொந்தணி யுங்குழ லாள்ஒரு கோனையும்

வந்தனை செய்யும் வழிநவில் வீரே. 88

1243. நவிற்றுநன் மந்திரம் நன்மலர் தூபம்

கவற்றிய கந்தம் கவர்ந்துஎரி தீபம்

பயிற்றும் உலகினில் பார்ப்பதி பூசை

அவிக்கொண்ட சோதிக்கோர் அர்ச்fசனை தானே. 89

1244. தாங்கி உலகில் தரித்த பராபரன்

ஓங்கிய காலத்து ஒருவன் உலப்பிலி

பூங்கிளி தங்கும் புரிகுழ லாள்அன்று

பாங்குடன் ஏற்பப் பராசத்தி போற்றே. 90

1245. பொற்கொடி மாதர் புனைகழல் ஏத்துவர்

அற்கொடி மாதுமை ஆர்வத் தலைமகள்

நற்கொடி மாதை நயனங்கள் மூன்றுடை

விற்கொடி மாதை விரும்பி விளங்கே. 91

1246. விளங்கொளி யாய விரிசுடர் மாலை

துளங்கு பராசத்தி தூங்கிருள் நீங்கத்

களங்கொள் மணியுடன் காம வினோதம்

உளங்கொள் இலம்பியம் ஒன்று தொடரே. 92

1247. தொடங்கி உலகினில் சோதி மணாளன் 218

அடங்கி இருப்பதென் அன்பின் பெருமை

விடங்கொள் பெருஞ்சடை மேல்வரு கங்கை

ஒடுங்கி உமையொடும் ஓருரு வாமே. 93

1248. உருவம் பலஉயி ராய்வல்ல நந்தி

தெருவம் புகுந்தமை தேர்வுற நாடில்

புரிவளைக் கைச்சிஎம் பொன்னணி மாதை

மருவி இறைவன் மகிழ்வன மாயமே. 94

1249. மாயம் புணர்க்கும் வளர்சடை யானடித்

தாயம் புணர்க்கும் சலநதி அமலனைக்

காயம் புணர்க்கும் கலவியுள் மாசத்தி

ஆயம் புணர்க்கும்அவ் வியோனியும் ஆமே. 95

1250. உணர்ந்துஒழிந் தேன்அவன் னாம் எங்கள் ஈசனை

புணர்ந்துஒழிந் தேன்புவ னாபதி யாரை

அணைந்துஒழிந் தேன்எங்கள் ஆதிதன் பாதம்

பிணைந்துஒழிந்த தேன்தன் அருள்பெற்ற வாறே. 96

1251. பெற்றாள் பெருமை பெரிய மனோன்மணி

நற்றாள் இறைவனே நற்பயனே என்பர்

கற்றான் அறியும் கருத்தறி வார்கட்குப்

பொற்றாள் உலகம் புகல்தனி யாமே. 97

1252. தனிநா யகன்த னோடுஎன்நெஞ்சம் நாடி

இனியார் இருப்பிடம் ஏழுலகு என்பர்

பனியான் மலர்ந்தபைம் போதுகை ஏந்திக்

கனியாய் நினைவதென் காரணம் அம்மையே. 98

1253. அம்மனை அம்மை அரிவை மனோன்மணி 219

செம்மனை செய்து திருமங்கை யாய்நிற்றும்

இம்மனை செய்த இன்னில மங்கையும்

அம்மனை யாகி அமர்ந்து நின்றானே. 99

1254. அம்மையும் அத்தவனும் அன்புற்றது அல்லது

அம்மையும் அத்தனும் ஆர்அறி வார்என்னை

அம்மையொடு அத்தனும் யானும் உடனிருந்து

அம்மையொடு அத்தனை யான்புரிந் தேனே. 100

9. ஏரொளிச் சக்கரம்

1255. ஏரொளி உள்ளெழு தாமரை நாலிதழ்

ஏரொளி விந்துவி னால்எழு நாதமாம்

ஏரொளி அக்கலை எங்கும் நிறைந்தபின்

ஏரொளிச் சக்கரம் அந்நடு வன்னியே. 1

1256. வன்னி எழுத்தவை மாபலம் உள்ளன

வன்னி எழுத்தவை வானுற ஓங்கின

வன்னி எழுத்தவை மாபெரும் சக்கரம்

வன்னி எழுத்திடு வாறுஅது சொல்லுமே. 2

1257. சொல்லிய விந்துவும் ஈராறு நாதமாம்

சொல்லிடும் அப்பதி அவ்எழுத் தாவன

சொல்லிடும் நூறொடு நாற்பத்து நாலுரு

சொல்லிரு சக்கர மாய்வரு மேலதே. 3

1258. மேல்வரும் விந்துவும் அவ்எழுத் தாய்விடும்

மேல்வரும் நாதமும் ஓங்கும் எழுத்துடன்

மேல்வரும் அப்பதி அவ்எழுத் தேவரின்

மேல்வரும் சக்கர மாய்வரும் ஞாலமே. 4

1259. ஞாலம தாக விரிந்தது சக்கரம் 220

ஞாலம தாயிடும் விந்துவும் நாதமும்

ஞாலம தாயிடும் அப்பதி யோசனை

ஞாலம தாக விரிந்தது எழுத்தே. 5

1260. விரிந்த எழுத்தது விந்துவும் நாதமும்

விரிந்த எழுத்தது சக்கர மாக

விரிந்த எழுத்தது மேல்வரும் பூமி

விரிந்த எழுத்தினில் அப்புறம் அப்பே. 6

1261. அப்பஅது வாக விரிந்தது சக்கரம்

அப்பினில் அப்புறம் அவ்அனல் ஆயிடும்

அப்பினில் அப்புறம் மாருத மாய்எழ

அப்பினில fஅப்புறம் ஆகாச மாமே. 7

1262. ஆகாச அக்கரம் ஆவது சொல்லிடில்

ஆகாச அக்கரத்து உள்ளே எழுத்தவை

ஆகாச அவ்எழுத்து ஆகிச் சிவானந்தம்

ஆகாச அக்கரம் ஆவது அறிமினே. 8

1263. அறிந்திடும் சக்கரம் ஐ அஞ்சு விந்து

அறிந்திடும் சக்கரம் நாத முதலா

அறிந்திடும் அவ்எழுத்து அப்பதி யோர்க்கும்

அறிந்திடும் அப்பக லோன்நிலை யாமே. 9

1264. அம்முதல் ஆறும்அவ் ஆதி எழுத்தாகும்

அம்முதல் ஆறும்அவ் அம்மை எழுத்தாகும்

இம்முதல் நாலும் இருந்திடு வன்னியே

இம்முதல் ஆகும் எழுத்தலை எல்லாம். 10

1265. எழுத்தவை நூறொடு நாற்பத்து நாலும் 221

எழுத்தவை ஆறது அந்நடு வன்னி

எழுத்தவை அந்நடு அச்சுட ராகி

எழுத்தவை தான்முதல் அந்தமும் ஆமே. 11

1266. அந்தமும் ஈறு முதலா னவையற

அந்தமும் அப்பதி னெட்டுடன் ஆதலால்

அந்தமும் அப்பதின் Yமூன்றில் அமர்ந்தபின்

அந்தமும் இந்துகை ஆருடம் ஆனதே. 12

1267. ஆவினம் ஆனவை முந்நூற்று அறுபதும்

ஆவினம் அப்பதின் ஐந்தின மாயுறும்

ஆவினம் அப்பதி னெட்டுடன் ஆயுறும்

ஆவினம் அக்கதி ரோன்வர வந்தே. 13

1268. வந்திடும் ஆகாசம் ஆறது நாழிகை

வந்திடும் அக்கரம் முப்பதி ராசியும்

வந்திடு நாளது முந்நூற் றறுபதும்

வந்திடு ஆண்டு வகுத்துறை அவ்வியே. 14

1269. அவ்வின மூன்றும்அவ் ஆடது வாய்வரும்

எவ்வின மூன்றும் கிளர்தரு ஏறதாம்

சவ்வின மூன்றும் தழைத்திடும் தண்டதாம்

இவ்வின மூன்றும் இராகிகள் எல்லாம். 15

1270. இராசியுள் சக்கரம் எங்கும் நிறைந்தபின்

இராசியுள் சக்கரம் என்றறி விந்துவாம்

இராசியுள் சக்கரம் நாதமும் ஒத்தபின்

இராசியுள் சக்கரம் நின்றிடு மாறே. 16

1271. நின்றிடு விந்துவென் றுள்ள எழுத்தெல்லாம் 222

நின்றிடு நாதமும் ஓங்கும் எழுத்துடன்

நின்றிடும் அப்பதி அவ்வெழுத் தேவரில்

நின்றிடும் அப்புறம் தாரகை யானதே. 17

1272. தாரகை யாகச் சமைந்தது சக்கரம்

தாரகை மேலோர் தழைத்தது பேரொளி

தாரகை சந்திரன் நற்பக லோன்வரத்

தாரகை தாரகை தாரகை கண்டதே. 18

1273. கண்டிடு சக்கரம் விந்து வளர்வதாம்

கண்டிடு நாதமும் தன்மேல் எழுந்திடக்

கண்டிடு வன்னிக் கொழுந்தன ஒத்தபின்

கண்டிரும் அப்புறம் காரொளி யானதே. 19

1274. காரொளி ஆண்டம் பொதிந்துஉலகு எங்கும்

பாரொளி நீரொளி சாரொளி காலொளி

வானொளி ஒக்க வளர்ந்து கிடந்துபின்

நேரொளி ஒன்றாய் நிறைந்தங்கு நின்றதே. 20

1275. நின்றது அண்டமும் நீளும் புலியெலாம்

நின்றவிவ் வண்ட நிலைபெறக் கண்டிட

நின்றவிவ் வண்டமு மூல மலம்ஒக்கும்

நின்றஇவ் வண்டம் பலமது விந்துவே. 21

1276. விந்துவும் நாதமும் ஒக்க விழுந்திfடில்

விந்துவும் நாதமும் ஒக்க விரையதாம்

விந்திற் குறைந்திடு நாதம் எழுந்திடில்

விந்துவை எண்மடி கொண்டது வீசமே. 22

1277. வீசம் இரண்டுள நாதத்து எழுவன 223

வீசமும் ஒன்று விரைந்திடு மேலுற

வீசமும் நாதமும் எழுந்துடன் ஒத்தபின்

வீசமும் விந்து விரிந்தது காணுமே. 23

1278. விரிந்தது விந்துவும் கெட்டது வீசம்

விரிந்தது விந்துவும் நாதத்தும் அளவினில்

விரிந்தது உட்கட்ட எட்டெட்டும் ஆகில்

விரிந்தது விந்து விரையது வாமே. 24

1279. விரையது விந்து விளைந்தன எல்லாம்

விரையது விந்து விளைந்த உயிரும்

விரையது விந்து விளைந்தவிஞ் ஞாலம்

விரையது விந்து விளைந்தவன் தானே. 25

1280. விளைந்த எழுத்தது விந்துவும் நாதமும்

விளைந்த எழுத்தது சக்கர மாக

விளைந்த எழுத்தவை மெய்யினுள் நிற்கும்

விளைந்த எழுத்தவை மந்திர மாமே. 26

1281. மந்திரம் சக்கரம் ஆனவை சொல்லிடில்

தந்திரத்து உள்ளெழுத்து ஒன்றுஎரி வட்டமாம்

தந்திரத் துள்ளும்இ ரேகையில ஒன்றில்லை

பந்தமது ஆகும் பிரணவம் உன்னிடே. 27

1282. உன்னிட்ட வட்டத்தில் ஒத்தெழு மந்திரம்

பின்னிட்ட ரேகை பிழைப்பது தானில்லை

தன்னிட்டுஎழுந்த தகைப்பறப் பின்னிற்கப்

பன்னிட்ட மந்திரம் பார்க்கலும் ஆமே. 28

1283. பார்க்கலும் ஆகும் பகையறு சக்கரம் 224

காக்கலும் ஆகும் கருத்தில் கடமெங்கும்

நோக்கலும் ஆகும் நுணுக்கற்ற நுண்பொருள்

ஆக்குலும் ஆகும் அறிந்துகொள் வார்க்கே. 29

1284. அறிந்திடும் சக்கரம் ஆதி எழுத்து

விரிந்திடும் சக்கரம் மேலெழுத்து அம்மை

பரிந்திடும் சக்கரம் பாரங்கி நாலும்

குவிந்திடும் சக்கரம் கூறலும் ஆமே. 30

1285. கூறிய சக்கரத்து உள்ளெழு மந்திரம்

ஆறியல் பாக அமைந்து விரிந்திடும்

தேறிய அஞ்சுடன் சேர்ந்தெழு மாரண

மாறியல் பாக மதித்துக்கொள் வார்க்கே. 31

1286. மதித்திடும் அம்மையும் மாமாதும் ஆகும்

மதித்திடும் அம்மையும் அங்கனல் ஒக்கும்

மதித்தங்கு எழுந்தவை காரணம் ஆகில்

கொதித்தங்கு எழுந்தலை கூடகி லாவே. 32

1287. கூடிய தம்பனம் மாரணம் வசியம்

ஆடியல் பாக அமைந்து செறிந்திடும்

பாடியுள் ளாகப் பகைவரும் வந்துறார்

தேடியுள் ளாகத் ¦¾Ç¢óÐ¦¸¡û வார்க்கே. 33

1288. தௌiந்திடும் சக்கர மூலத்தின் உள்ளே

அளித்த அகாரத்தை அந்நாடு வாக்கிக்

குளிர்ந்த அரவினைக் கூடியுள் வைத்து

வளிந்தவை அங்கெழு நாடிய காலே. 34

1289. கால்அரை முக்கால் முழுதெனும் மந்திரம் 225

ஆலித்து எழுந்துஅமைந்து ஊறி எழுந்தாய்ப்

பாலித்து எழுந்து பகையற நின்றபின்

மாலுற்ற மந்திரம் மாறிக்கொள் வார்க்கே. 35

1290. கொண்டஇம் மந்திரம் கூத்தன் எழுத்ததாய்ப்

பண்டையுள் நாவில் பகையற விண்டபின்

மன்று நிறைந்த மணிவிளக் காயிடும்

இன்றும் இதயத்து எழுந்து நமஎனே. 36

10. வயிரவச் சக்கரம்

1291. அறிந்த பிரதமையோடு ஆறும் அறிஞ்சு

அறிந்தஅச் சத்தமி மேல்இவை குற்றம்

அறிந்துஅவை ஒன்றுவிட்டு ஒன்றுபத் தாக

அறிந்து வலமது வாக நடவே. 1

1292. நடந்து வயிரவன் சூல கபாலி

நடந்த பகைவனைக் கண்ணது போக்கித்

தொடர்ந்த உயிரது உண்ணும் பொழுது

படர்ந்த உடல்கொடு பந்தாட லாமே. 2

1293. ஆமேவப் பூண்டருள் ஆதி வயிரவன்

ஆமே கபாலமும் சூலமும் கைக்கொண்டுஅங்கு

ஆமே தமருக பாசமும் கையது

வாமே சிரத்தொடு வாளது கையே. 3

1294. கையவை யாறும் கருத்துற நோக்கிடும்

மெய்யது செம்மை விளங்கு வயிரவன்

துய்யரு ளத்தில் துளங்கு மெய் யுற்றதாய்ப்

பொய்வகை விட்டுநீ பூசனை செய்யே. 4

1295. பூசனை செய்யப் பொருந்துஓர் ஆயிரம் 226

பூசனை செய்ய மதுவுடன் ஆகுமாம்

பூசனை சாந்து சவாது புழுகுநெய்

பூசனை செய்துநீர் பூசலை வேண்டுமே. 5

1296. வேண்டிய வாறு கலகமும் ஆயிடும்

வேண்டிய ஆறினுள் மெய்யது பெற்றபின்

வேண்டிய வாறு வரும்வழி நீநட

வேண்டிய வாறது வாகும் கருத்தே. 6

11. சாம்பவி மண்டலச் சக்கரம்

1297. சாம்பவி மண்டலச் சக்கரம் சொல்லிடில்

ஆம்பதம் எட்டாக விட்fடிடின் மேல்தரங்f

காண்பதம் தத்துவ நாலுள் நயனமும்

நாம்பதம் கண்டபின் நாடறிந் தோமே. 1

1298. நாடறி மண்டலம் நல்லவிக் குண்டத்துக்

கோடறி வீதியும் தொடர்ந்துள் இரண்டழி

பாடறி பத்துடன் ஆறு நடுவீதி

ஏடற நால்ஐந்து இடவகை யாமே. 2

1299. நால்ஐந்து இடவகை உள்ளதோர் மண்டலம்

நாலுநல் வீதியுள் நல்ல இலிங்கமாய்

நாலுநற் கோணமும் நந்நால் இலிங்கமாய்

நாலுநற் பூநடு நண்ணல்அவ் வாறே. 3

1300. ஆறிரு பத்துநால் அஞ்செழுத்து அஞ்சையும்

வேறுரு வாக விளைந்து கிடந்தது

தேறி நிருமல சிவாய நமவென்று

கூறுமின் கூறிற் குறைகளும் இல்லையே. 4

1301. குறைவதும் இல்லை குரைகழற் கூடும் 227

அறைவதும் ஆரணம் அவ்எழுத்து ஆகித்

திறமது வாகத் ¦¾Ç¢Âவல் லார்க்கு

இறவில்லை என்றென்று இயம்பினர் காணே. 5

1302. காணும் பொருளும் கருதிய தெய்வமும்

பேணும் பதியும் பெருகிய தீர்த்தமும்

ஊணும் உணர்வும் உறக்கமும் தானாகக்

காணும் கனகமும் காரிகை யாமே. 6

1303. ஆமே எழுத்தஞ்சும் ஆம்வழி யேயாகப்

போமே அதுதானும் போம்வழியே போனால்

நாமே நினைத்தனை செய்யலு மாகும்

பார்மேல் ஒருவர் பகையில்லை தானே. 7

1304. பகையில்லை என்றும் பணிந்தவர் தம்பால்

நகையில்லை நாணாளும் நன்மைகள் ஆகும்

வினையில்லை என்றும் விருத்தமும் இல்லை

தகையில்லை தானும் சலமது வாமே. 8

1305. ஆரும் உரைசெய்ய லாம்அஞ் செழுத்தாலே

யாரும் அறியாத ஆனந்த ரூபமாம்

பாரும் விசும்பும் பகலும் மதியதி

ஊனும் உயிரும் உணர்வது வாமே. 9

1306. உணர்ந்தெழு மந்திரம் ஓமெனும் உள்ளே

அணைந்தெழும் ஆங்கதன் ஆதியது ஆகும்

குணர்ந்தெழு சூதனும் சூதியும் கூடிக்

கணந்தெழும் காணும் அக் காமுகை யாலே. 10

12. புவனபதி சக்கரம் 228

1307. ககராதி ஓர்ஐந்தும் காணிய பொன்மை

அகராதி ஓராறு அரத்தமே போலும்

சகராதி ஓர்நான்கும் தான்சுத்த வெண்மை

ககராதி மூவித்தை காமிய முத்தியே. 1

1308. ஓரில் இதுவே உரையும் இத் தெய்வத்தைத்

தேரில் பிறிதில்லை யானொன்று செப்பக்கேள்

வாரித் திரிகோண மனம்இன்ப முத்தியும்

தேரில் அறியும் சிவகாயம் தானே. 2

1309. ஏக பராசக்தி ஈசற்குஆம் அங்கமே

யாகம் பராவித்தை யாமுத்தி சித்தையே

ஏகம் பராசக்தி யாகச் சிவகுரு

யோகம் பராசத்தி உண்மைஎட் டாமே. 3

1310. எட்டா கியசத்தி எட்டாகும் யோகத்துக்

கட்டாகு நாதாந்தத்து எட்டும் கலப்பித்தது

ஒட்டாத விந்துவும் தானற்று ஒழிந்தது

கிட்டாது ஒழிந்தது கீழான மூடர்க்கே. 4

1311. ஏதும் பலமாம் இயந்திரா சன்அடி

ஓதிக் குருவின் உபதேசம் உட்கொண்டு

நீதங்கும் அங்க நியாசந் தனைப்பண்ணிச்

சாதங் கெடச்செம்பிற் சட்கோணம் தானிட்டே. 5

1312. சட்கோணம் தன்னில் ஸ்ரீம்ஹிரீம் தானிட்டு

அக்கோணம் ஆறின் தலையில்ரீங் கராமிட்டு

எக்கோண மும்சூழ எழில்வட்டம் இட்டுப்பின்

மிக்கீர்எட்டு அக்கரம் அம்முதல் மேலிடே. 6

1313. இட்ட இதழ்கள் இடைஅந் தரத்திலே 229

அட்டஹவ் விட்டதின்மேலே உவ்விட்டுக்

கிட்ட இதழ்களின் மேலே கிரோம்சிரோம்

இட்டுவா மத்துஆங்கு கிரோங் கென்று மேவிடே. 7

1314. மேவிய சக்கர மீது வலத்திலே

கோவை அடையவே குரோங்கிரோங் கென்றிட்டுத்

தாவில் ரீங் காரத்தால் சக்கரம் சூழ்ந்து

பூவைப் புவனா பதியைப் பின் பூசியே. 8

1315. பூசிக்கும் போது புவனா பதிதன்னை

ஆசற்று அகத்தினில் ஆவா கனம்பண்ணிப்

பேசிய பிராணப் பிரதிட்டை யதுசெய்து

தேசுற் றிடவே தியானம் அதுசெய்யே. 9

1316. செய்ய திருமேனி செம்பட்டு உடைதானும்

கையிற் படைஅங் குசபாசத் தோடபய

வெய்யில் அணிகலன் இரத்தின மாமேனி

துய்ய முடியும் அவயவத்தில் தோற்றமே. 10

1317. தோற்போர்வை நீக்கித் துதித்தடைவிற் பூசித்துப்

பாற்பே னகமந் திரத்தால் பயின்றேத்தி

நாற்பால நாரதா யாசுவா காஎன்று

சீர்ப்பாகச் சேடத்தை மாற்றிப் பின் சேவியே. 11

1318. சேவிப் பதன்முன்னே தேவியைஉத் வாகனத்தால்

பாவித்து இதய கமலத்தே பதிவித்துஅங்கு

யாவர்க்கும் எட்டா இயந்திர ராசனை

நீவைத்துச் சேவி நினைந்தது தருமே. 12

13. நவாக்கரி சக்கரம் 230

1319. நவாக்கரி சக்கரம் நானுரை செய்யின்

நவாக்கரி ஒன்று நவாக்கரி யாக

நவாக்கரி எண்பத் தொருவகை யாக

நவாக்கரி அக்கிலீ சௌமுதல் ஈறே. 1

1320. சௌமுதல் அவ்வொரு ஹௌவுட னாங்கிரீம்

கௌவுள் உடையுளும் கலந்திரீம் கிரீமென்று

ஒவ்fவில் எழுங்கிலி மந்திர பாதமாச்

செவ்வுள் எழுந்து சிவாய நமஎன்னே. 2

1321. நவாக்கரி யாவது நானறி வித்தை

நவாக்கரி உள்ளெழும் நன்மைகள் எல்லாம்

நவாக்கரி மந்திர நாவுளே ஓத

நவாக்கரி சத்தி நலந்தருந் தானே. 3

1322. நலந்தரு ஞானமும் கல்வியும் எல்லாம்

உரந்தரு வல்வினை உம்மை விட்டோடும்

சிரந்தரு தீவினை செய்வது அகற்றி

வரந்தரு சோதியும் வாய்த்திடும் காணே. 4

1323. கண்டிடும் சக்கரம் வௌfளிபொன் செம்பிடை

கொண்டிடும் உள்ளே குறித்த வினைகளை

வென்றிடு மண்டலம் வெற்றி தருவிக்கும்

நின்றிடும் சக்கரம் நினைக்கும் அளவே. 5

1324. நினைத்திடும் அச்சிரீம் அக்கிலீம் ஈறா

நினைத்திடும் சக்கரம் ஆதியும் ஈறு

நினைத்திடும் நெல்லொடு புல்லினை யுள்ளே

நினைத்திடும் அருச்சனை நேர்தரு வாளே. 6

1325. நேர்தரும் அத்திரு நாயகி ஆனவள் 231

யாதொரு வண்ணம் அறிந்திடும் பொற்பூவை

கார்தரு வண்ணம் கருதின கைவரும்

நார்தரு வண்ணம் நடந்திடு நீயே. 7

1326. நடந்திடும் பாரினில் நன்மைகள் எல்லாம்

கடந்திடும் காலனும் எண்ணிய நாளும்

படர்ந்திடு நாமமும் பாய்கதிர் போல

அடைந்திடு வண்ணம் அடைந்திடு நீயே. 8

1327. அடைந்திடும் பொன்வௌfளி கல்லுடன் எல்லாம்

அடைந்திடும் ஆதி அருளும் திருவும்

அடைந்திடும் அண்டத்து அமரர்கள் வாழ்வும்

அடைந்திடும் வண்ணம் அறிந்திடு நீயே. 9

1328. அறிந்திடு வார்கள் அமரர்க ளாகத்

தெரிந்திடு வானோர் தேவர்கள் தேவன்

பரிந்திடும் வானவன் பாய்புனல் சூடி

முரிந்திடு வானை முயன்றடு வீரே. 10

1329. நாபணி சக்கரம் நேர்தரு வண்ணங்கள்

பாரணி யும் ஹிரீ முன்ஸ்ரீமீறாந்

தாரணி யும் புகழ்த் தையல் நல் லாள்தன்னைக்

காரணி யும்பொழில் கண்டுகொள் ளீரே. 11

1330. கண்டுகொள் ளும் தனி நாயகி தன்னையும்

மொண்டுகொ ளும்முக வசியம தாயிடும்

பண்டுகொ ளும்பர மாய பரஞ்சுடர்

நின்றுகொ ளும்நிலை பேறுடை யாளையே. 12

1331. பேறுடை யாள்தன் பெருமையை எண்ணிடில் 232

நாடுடை யார்களும் நம்வச மாகுவர்

மாறுடை யார்களும் வாழ்வது தானிலை

கூறுடை யாளையும் கூறுமின் நீரே. 13

1332. கூறுமின் எட்டுத் திசைக்கும் தலைவியை

ஆறுமின் அண்டத்து அமரர்கள் வாழ்வென

மாறுமின் வையம் வரும்வழி தன்னையும்

தேறுமின் நாயகி சேவடி சேர்ந்தே. 14

1333. சேவடி சேரச் செறிய இருந்தவர்

நாவடி யுள்ளே நவின்றுநின்று ஏத்துவர்

பூவடி யிட்டுப் பொலிய இருந்தவர்

மாவடி காணும் வகையறி வாரே. 15

1334. ஐம்முத லாக வளர்ந்தெழு சக்கரம்

ஐம்முத லாக அமர்ந்திரீம் ஈறாகும்

அம்முத லாகி அவர்க்குஉடை யாள்தனை

மைம்முத லாக வழுத்திடு நீயே. 16

1335. வழுத்திடு நாவுக் கரசிவன் தன்னைப்

பகுத்திடும் வேதமெய் ஆகமம் எல்லாம்

தொகுத்தொரு நாவிடை சொல்லவல் லாளை

முகத்துளும் முன்னெழக் கண்டுகொள் ளீரே. 17

1336. கண்டஇச் சக்கரம் நாவில் எழுதிடில்

கொண்டஇம் மந்திரம் கூத்தன் குறியதாம்

மன்றினுள் வித்தையும் மானுடர் கையதாய்

வென்றிடும் வையகம் மெல்லியல் மேவியே. 18

1337. மெல்லியல் ஆகிய மெய்ப்பொரு ளாள்தன்னைச் 233

சொல்லிய லாலே தொடர்ந்தங்கு இருந்திடும்

பல்லிய லாகப் பரந்தெழு நாள்பல

நல்லியல் பாலே நடந்திடுந் தானே. 19

1338. நடந்திடு நாவினுள் நன்மைகள் எல்லாம்

தொடர்ந்திடும் சொல்லொடு சொற்பொருள் தானும்

நடந்திடும் கல்விக் கரசிவ ளாகப்

படர்ந்திடும் பாரில் பகையில்லை தானே. 20

1339. பகையில்லை கௌமுத லயது வீறா

நகையில்லை சக்கரம் நன்றறி வார்க்கு

மிகையில்லை சொல்லிய பல்லுறு எல்லாம்

வகையில்லை யாக வணங்கிடம் தானே. 21

1340. வணங்கிடும் தத்துவ நாயகி தன்னை

நலங்கிடு நல்லுயி ரானவை எல்லாம்

நலங்கிடும் காம வெகுளி மயக்கந்

துலங்கிடும் சொல்லிய சூழ்வினை தானே. 22

1341. தானே கழறித் தணியவும் வல்லனாய்த்

தானே நினைத்தவை சொல்லவும் வல்லனாய்த்

தானே தனிநடங் கண்டவள் தன்னையும்

தானே வணங்கித் தலைவனும் ஆமே. 23

1342. ஆமே அமைத்துயிராகிய அம்மையும்

தாமே சகலமும் ஈன்றஅத் தையலும்

ஆமே அவளடி போற்றி வணங்கிடிற்

போமே வினைகளும் புண்ணியன் ஆகுமே. 24

1343. புண்ண்iய னாகிப் பொருந்தி உலகெங்கும் 234

கண்ணிய னாகிக் கலந்தங்கு இருந்திடும்

தண்ணிய னாகித் தரணி முழுதுக்கும்

அண்ணிய னாகி அமர்ந்திருந் தானே. 25

1344. தானது கிரீம் கௌவது ஈறாம்

நானது சக்கரம் நன்றறி வார்க்கெல்லாம்

கானது கன்னி கலந்த பராசக்தி

கேளது வையங் கிளரொளி யானதே. 26

1345. ஔiக்கும் பராசக்தி உள்ளே அமரில்

களிக்கும் இச் சிந்தையில் காரணம் காட்டித்

தௌiக்கும் மழையுடன் செல்வம் உண்டாக்கும்

அளிக்கும் இவளை அறிந்துகொள் வார்க்கே. 27

1346. அறிந்திடும் சக்கரம் அருச்சனை யோடே

எறிந்திடும் வையத்து இடரவை காணின்

மறிந்திடு மன்னனும் வந்தனை செய்யும்

பொறிந்திடும் சிந்தை புகையில்லை தானே. 28

1347. புகையில்லை சொல்லிய பொன்னொளி யுண்டாம்

குகையில்லை கொல்வது இலாமையி னாலே

வகையில்லை வாழ்கின்ற மன்னுயிர்க் கெல்லாம்

சிகையில்லை சக்கரம் சேர்ந்தவர் தாமே. 29

1348. சேர்ந்தவர் என்றும் திசையொளி யானவர்

காய்ந்தெழு மேல்வினை காண்கி லாதவர்

பாய்ந்தெழும் உள்ளளி பாரிற் பரந்தது

மாய்ந்தது காரிருள் மாறொளி தானே. 30

1349. ஔiயது ஹௌமுன் கிரீமது ஈறாம் 236

களியது சக்கரம் கண்டறி வார்க்குத்

தௌiவது ஞானமும் சிந்தையும் தேறப்

பணிவது பஞ்சாக் கரமது வாமே. 31

1350. ஆமே சதாசிவ நாயகி யானவள்

ஆமே அதோமுகத்துள் அறி வானவள்

ஆமே சுவைஔi ஊறுஓசை கண்டவள்

ஆமே அனைத்துயிர் தன்னுளும் ஆமே. 32

1351. தன்னுளும் ஆகித் தரணி முழுதுங்கொண்டு

என்னுளும் ஆகி இடம்பெற நின்றவள்

மண்ணுளும் நீர்அனல் காலுளும் வானுளும்

கண்ணுளும் மெய்யுளும் காணலும் ஆமே. 33

1352. காணலும் ஆகும் கலந்துயிர் செய்வன

காணலும் ஆகும் கருத்துள் இருந்திடின்

காணலும் ஆகும் கலந்து வழிசெயக்

காணலும் ஆகும் கருத்துற நில்லே. 34

1353. நின்றிடும் ஏழு புவனமும் ஒன்றாகக்

கண்டிடும் உள்ளம் கலந்தெங்கும் தானாகக்

கொண்டிடும் வையம் குணம்பல தன்னையும்

விண்டிடும் வல்வினை மெய்ப்பொரு ளாகுமே. 35

1354. மெய்ப்பொருள் ஔமுதல் ஹௌவது ஈறாக்

கைப்பொரு ளாகக் கலந்தெழு சக்கரம்

தற்பொரு ளாகச் சமைந்தமு தேஸ்வரி

நற்பொரு ளாக நடுவிருந் தாளே. 36

1355. தாளதின் உள்ளே சமைந்தமு தேஸ்வரி 236

காலது கொண்டு கலந்துற வீசிடில்

நாளது நாளும் புதுமைகள் கண்டபின்

கேளது காயமும் கேடில்லை காணுமே. 37

1356. கேடில்லை காணும் கிளரொளி கண்டபின்

நாடில்லை காணும் நாண்முதல் அற்றபின்

மாடில்லை காணும் வரும்வழி கண்டபின்

காடில்லை காணும் கருத்துற்று இடத்துக்கே. 38

1357. உற்றிடம் எல்லாம் உலப்பில்பா ழாக்கிக்

கற்றிடம் எல்லாம் கடுவௌi யானது

மற்றிடம் இல்லை வழியில்லை தானில்லைச்

சற்றிடம் இல்லை சலிப்பற நின்றிடே. 39

1358. நின்றிடும் ஏழ்கடல் ஏழ்புவி எல்லாம்

நின்றிடும் உள்ளம் நினைத்தவை தானொக்கும்

நின்றிடும் சத்தி நிலைபெறக் கண்டிட

நின்றிடும் மேலை விளக்கொளி தானே. 40

1359. விளக்கொளி ஸௌமுதல் ஔவது ஈறா

விளக்கொளி சக்கரம் மெய்ப்பொரு ளாகும்

விளக்கொளி யாகிய மின்கொடி யானை

விளக்கொளி யாக விளங்கிடு நீயே. 41

1360. விளங்கிடு மேல்வரு மெய்ப்பொருள் சொல்லின்

விளங்கிடு மெல்லிய லானது வாகும்

விளங்கிடு மெய்நின்ற ஞானப் பொருளை

விளங்கிடு வார்கள் விளங்கினர் தானே. 42

1361. தானே வௌiயென எங்கும் நிறைந்தவன் 237

தானே பரம வௌiயது வானவள்

தானே சகலமும் ஆக்கி அழித்தவன்

தானே அனைத்துள அண்ட சகலமே. 43

1362. அண்டத்தி னுள்ளே அளப்பரி யானவன்

பிண்டத்தி னுள்ளே பெருபௌi கண்டவன்

குண்டத்தி னுள்ளே குணம்பல காணினும்

கண்டத்தில் நின்ற கலப்பறி யார்களே. 44

1363. கலப்பறி யார்கடல் சூழ்உலகு எல்லாம்

உலப்பறி யாருடல் ஓடுயிர் தன்னைச்

சிலப்பறி யார்சில தேவரை நாடித்

தலைப்பறி யாகச் சமைந்தவர் தானே. 45

1364. தானே எழுந்த அச்சக்கரம் சொல்லிடின்

மானே மதிவரை பத்திட்டு வைத்தபின்

தேனே இரேகை திகைப்பற ஒன்பதில்

தானே கலந்த வறை எண்பத் தொன்றுமே. 46

1365. ஒன்றிய சக்கரம் ஓதிடும் வேளையில்

வென்றிகொள் மேனி மதிவட்டம் பொன்மையாம்

கன்றிய ரேகை கலந்திடும் செம்மையில்

என்றியல் அம்மை எழுத்தலை பச்சையே. 47

1366. ஏய்ந்த மரவுரி தன்னில் எழுதிய

வாய்ந்தஇப் பெண்எண்பத் தொன்றில் நிரைத்தபின்

காய்ந்தவி நெய்யுள் கலந்துடன் ஓமமும்

ஆம்தலத்து ஆமுயிர் ஆகுதி பண்ணுமே. 48

1367. பண்ணிய பொன்னைப் பரப்பற நீபிடி 238

எண்ணிய நாட்களில் இன்பமும் எய்திடும்

நண்ணிய நாமமும் நான்முகன் ஒத்தபின்

துண்ணென நேயநற் நோக்கலும் ஆமே. 49

1368. ஆகின்ற சந்தனம் குங்குமம் கத்தூரி

போகின்ற சாந்து சவாது புழுகுநெய்

ஆகின்ற கற்பூரம் ஆகோ சனநீரும்

சேர்கின்ற ஒன்பதும் சேரநீ வைத்திடே. 50

1369. வைத்திடும் பொன்னுடன் மாதவம் நோக்கிடில்

கைச்சிறு கொங்கை கலந்தெழு கன்னியைத்

தச்சிது வாகச் சமைந்தஇம் மந்திரம்

அர்ச்சனை ஆயிரம் ஆயிரம் சிந்தியே. 51

1370. சிந்தையின் உள்ளே திகழ்தரு சோதியாய்

எந்தை கரங்கள் இருமூன்றும் உள்ளது

பந்தமா சூலம் படைபாசம் வில்லம்பு

முந்தை கிலீம்எழ முன்னிருந் தாளே. 52

1371. இருந்தனர் சத்திகள் அறுபத்தி நால்வர்

இருந்தனர் கன்னிகள் எண்வகை எண்மர்

இருந்தனர் சூழ எதிர்சக் கரத்தே

இருந்த கரம்சூழ வில்லம்பு கொண்டே. 53

1372. கொண்ட கனகம் குழைமுடி யாடையாய்க்

கண்டஇம் மூர்த்தம் கனல்திரு மேனியாய்ப்

பண்டமர் சோதிப் படரிதழ் ஆனவள்

உண்டு அங்கு ஒருத்தி உணரவல் லாருக்கே. 54

1373. உணர்ந்திருந் துள்ளே ஒருத்தியை நோக்கில் 239

கலந்திருந்து எங்கும் கருணை பொழியும்

மணந்தெழும் ஓசை ஔiயது காணும்

தணந்தெழு சக்கரம் தான்தரு வாளே. 55

1374. தருவழி யாகிய தத்துவ ஞானம்

குருவழி யாகும் குணங்களுள் நின்று

கருவழி யாகும் கணக்கை அறுத்துப்

பெருவழி யாக்கும் பேரொளி தானே. 56

1375. பேரொளி யாய பெரிய பெருஞ்சுடர்

சீரொளி யாகித் திகழ்தரு நாயகி

காரொளி யாகிய கன்னிகை பொன்னிறம்

பாரொளி யாகிப் பரந்துநின் றாளே. 57

1376. பரந்த கரம்இரு பங்கயம் ஏந்திக்

குவிந்த கரம்இரு கொய்தளிர்ப் பாணி

பரிந்தருள் கொங்கைகண் முத்தார் பவளம்

இருந்தநல் லாடை மணிபொதிந் தன்றே. 58

1377. மணிமுடி பாதம் சிலம்பணி மங்கை

அணிபவள் அன்றி அருளில்லை யாகும்

தணிபவர் நெஞ்சினுள் தன்னருள் ஆகிப்

பணிபவர்க்கு அன்றோ பரிகதி யாமே. 59

1378. பரந்திருந்து உள்ளே அறுபது சத்தி

கரந்தன கன்னிகள் அப்படிச் சூழ

மலர்ந்திரு கையின் மலரவை ஏந்தச்

சிறந்தவர் ஏத்தும் சிறீம்தன மாமே. 60

1379. தனமது வாகிய தையலை நோக்கி 240

மனமது ஓடி மரிக்கிலோர் ஆண்டில்

கனமவை யற்றுக் கருதிய நெஞ்சம்

தினகரன் ஆரிட செய்திய தாமே. 61

1380. ஆகின்ற மூலத்து எழுந்த முழுமலர்

போகின்ற பேரொளி யாய மலரதாய்ப்

போகின்ற பூரண மாக நிறைந்தபின்

சேர்கின்ற செந்தழல் மண்டல மானதே. 62

1381. ஆகின்ற மண்டலத்து உள்ளே அமர்ந்தவள்

ஆகின்ற ஐம்பத்து அறுவகை யானவள்

ஆகின்ற ஐம்பத்து அறுசத்தி நேர்தரு

ஆகின்ற ஐம்பத்து அறுவகை சூழவே. 63

1382. சூழ்ந்தெழு சோதி சுடர்முடி பாதமாய்

ஆங்கணி முத்தம் அழகிய மேனியும்

தாங்கிய கையவை தார்கிளி ஞானமாய்

ஏந்து கரங்கள் எடுத்தமர் பாசமே. 64

1383. பாசம தாகிய வேரை யறுத்திட்டு

நேசம தாக நினைத்திரும் உள்முளே

நாசம தெல்லாம் நடந்திடும் ஐயாண்டில்

காசினி மேலமர் கண்ணுதல் ஆகுமே. 65

1384. கண்ணுடை நாயகி தன்னரு ளாம்வழி

பண்ணுறு நாதம் பகையற நின்றிடில்

விண்ணமர் சோதி விளங்க ஹிரீங்கார

மண்ணுடை நாயகி மண்டல மாகுமே. 66

1385. மண்டலத்து உள்ளே மலர்ந்தெழு தீபத்தை 241

கண்டகத்து உள்ளே கருதி யிருந்திடும்

விண்டகத்து உள்ளே விளங்கி வருதலால்

தண்டகத்து உள்ளவை தாங்கலும் ஆமே. 67.

1386. தாங்கிய நாபித் தடமலர் மண்டலத்து

ஓங்கி எழுங்கலைக்கு உள்ளுணர் வானவள்

ஏங்க வரும்பிறப்பு எண்ணி அறுத்திட

வாங்கிய நாதம் வலியுடன் ஆகுமே. 68.

1387. நாவுக்கு நாயகி நன்மணி பூணாரம்

பூவுக்கு நாயகி பொன்முடி யாடையாம்

பாவுக்கு நாயகி பாலொத்த வண்ணத்தள்

ஆவுக்கு நாயகி அங்கமர்ந் தாளே. 69

1388. அன்றிரு கையில் அளந்த பொருள்முறை

இன்றிரு கையில் எடுத்தவெண் குண்டிகை

மன்றது காணும் வழியது வாகவே

கண்டுஅங்கு இருந்தவர் காரணி காணுமே. 70

1389. காரணி சத்திகள் ஐம்பத்து இரண்டெனக்

காரணி கன்னிகள் ஐம்பத்து இருவராய்க்

காரணி சக்கரத்து உள்ளே கரந்தெங்கம்

காரணி தன்னருள் ஆகிநின் றாளே. 71

1390. நின்றஇச் சத்தி நிலைபெற நின்றிடில்

கண்டஇவ் வன்னி கலந்திடும் ஓராண்டில்

கொண்ட விரதநீர் குன்றாமல் நின்றிடின்

மன்றினில் ஆடும் மணியது காணுமே. 72

1391. கண்ட இச்சத்தி இருதய பங்கயம் 242

கொண்டஇத் தத்துவ நாயகி யானவள்

பண்டையவ் வாயுப் பகையை அறுத்திட

இன்றென் மனத்துள் இனிதிருந் தாளே. 73

1392. இருந்தஇச் சத்தி இருநாலு கையில்

பரந்தஇப் பூங்கிளி பாச மழுவாள்

கரந்திடு கேடதும் வில்லம்பு கொண்டங்கு

குரந்தங்கு இருந்தவள் கூத்துகந் தாளே. 74

1393 உகந்தனள் பொன்முடி முத்தார மாகப்

பரந்த பவளமும் பட்டாடை சாத்தி

மலர்ந்தெழு கொங்கை மணிக்கச்சு அணிந்து

தழைந்தங்கு இருந்தவள் தான்பச்சை யாமே. 75

1394. பச்சை இவளுக்கு பாங்கிமார் ஆறெட்டு

கொச்சையார் எண்மர்கள் கூடி வருதலால்

கூச்சணி கொங்கைகள் கையிரு காப்பதாய்

எச்ச இடைச்சி இனிதிருந் தாளே. 76

1395 தாளதின் உள்ளே தாங்கிய சோதியைக்

காலது வாகக் கலந்து கம் ஜம்f என்று

மாலது வாக வழிபாடு செய்துநீ

பாலது போலப் பரந்தெழு விண்ணிலே. 77

1396. விண்ணமர் நாபி இருதயம் ஆங்கிடைக்

கண்ணமர் கூபம் கலந்து வருதலால்

பண்ணமர்ந்து ஆதித்த மண்டல மானது

தண்ணமர் கூபம் தழைத்தது காணுமே. 78

1397 கூபத்துச் சத்தி குளிர்முகம் பத்துள 243

தாபத்துச் சத்தி தயங்கி வருதலால்

ஆபத்துக் கைகள் அடைந்தனநாலைந்து

பாசம் அறுக்கப் பரந்தன சூலமே. 79

1398 சூலம்தண்டு ஓள்வாள் சுடர்பறை ஞானமாய்

வேல்அம்பு தமருகம் மாகிளி விற்கொண்டு

காலம்பூப் பாசம் மழுகத்தி கைக்கொண்டு

கோலஞ்சேர் சங்கு குவிந்தகை எண்ணதே. 80

1399 எண்ணமர் சத்திகள் நாற்பத்து நாலுடன்

எண்ணமர் சத்திகள் நாற்பத்து நால்வராம்

எண்ணிய பூவிதழ் உள்ளே இருந்தவள்

எண்ணிய எண்ணம் கடந்துநின் றாளே. 81

1400. கடந்தவள் பொன்முடி மாணிக்கத் தோடு

தொடர்ந்தணி முத்து பவளம்கச் சாகப்

படர்ந்தல்குல்பட்டாடை பாதச் சிலம்பு

மடந்தை சிறியவள் வந்துநின் றாளே. 82

1401 நின்ற இச்சத்தி நிரந்தர மாகவே

கண்டிடு மேரு அணிமாதி தானாகிப்f

பண்டைய ஆனின் பகட்டை அறுத்திட

ஒன்றிய தீபம் உணர்ந்தார்க்குண் டாமே. 83

1402 உண்டோர் அதோமுகம் உத்தம மானது

கண்டஇச் சத்தி சதாசிவ நாயகி

கொண்ட முகம்ஐந்து கூறும் கரங்களும்

ஒன்றிரண் டாகவே மூன்றுநா லானதே. 84

1403 நன்மணி சூலம் கபாலம் கிளியுடன் 244

பன்மணி நாகம் மழுகத்தி பந்தாகும்

கன்மணி தாமரை கையில் தமருகம்

பொன்மணி பூணாரம் பூசனை யானதே. 85

1404 பூசனைச் சத்திகள் எண்ஐவர் சூழவே

நேசவன் கன்னிகள் நாற்பத்து நேரதாய்க்

காசினைச் சக்கரத் துள்ளே கலந்தவள்

மாசடை யாமல் மகிழ்ந்திருந் தார்களே. 86

1405 தாரத்தின் உள்ளே தங்கிய சோதியைப்

பாரத்தின் உள்ளே பரந்து எழுந்திட

வேரது ஒன்றிநின்று எண்ணு மனோமயம்

காரது போலக் கலந்தெழு மண்ணிலே 87

1406 மண்ணில் எழுந்த அகார உகாரங்கள்

விண்ணில் எழுந்து சிவாய நமவென்று

கண்ணில் எழுந்தது காண்பரிது அன்றுகொல்

கண்ணில் எழுந்தது காட்சிதர என்றே. 88

1407 என்றுஅங்கு இருந்த அமுத கலையிடைச்

சென்றுஅங்கு இருந்த அமுத பயோதரி

கண்டம் கரம்இரு வௌfளிபொன் மண்ணடை

கொண்டங்கு இருந்தது வண்ணம் அமுதே. 89

1408 அமுதம தாக அழகிய மேனி

படிகம தாகப் பரந்தெழும் உள்ளே

குமுதம தாகக் குளிர்ந்தெழு முத்துக்

கெழுதம தாகிய கேடிலி தானே. 90

1409 கேடிலி சத்திகள் முப்பத் தறுவரும் 245

நாடிலி கன்னிகள் நால்ஒன் பதின்மரும்

பூவிலி பூவிதழ் உள்ளே இருந்தவர்

நாளிலி தன்னை நணுகிநின் றார்களே. 91

1410 நின்றது புந்தி நிறைந்திடும் வன்னியும்

கண்டது சோதி கருத்துள் இருந்திடக்

கொண்டது ஓராண்டு கூடி வருகைக்கு

விண்டஔ காரம் விளங்கின அன்றே. 92

1411 விளங்கிடு வானிடை நின்றலை எல்லாம்

வணங்கிடு மண்டலம் மன்னுயி ராக

நலங்கிளர் நன்மைகள் நாரணன் ஒத்துக்

கணங்கிடை நின்றவை சொல்லலும் ஆமே. 93

1412. ஆமே ஆதோமுக மேலே அமுதமாய்த்

தாமே உகாரம் தழைத்தெழும் சோமனும்

காமேல் வருகின்ற கற்பக மானது

பூமேல் வருகின்ற பொற்கொடி யானதே. 94

1413 பொற்கொடி யாளுடைப் பூசனை செய்திட

அக்களி யாகிய ஆங்காரம் போயிடும்

மற்கட மாகிய மண்டலம் தன்னுள்ளே

பிற்கொடி யாகிய பேதையைக் காணுமே. 95

1414 பேதை இவளுக்குப் பெண்மை அழகாகும்

தாதை இவளுக்குத் தாணுவுமாய் நிற்கும்

மானத அவளுக்கு மண்ணும் திலகமாய்

கோதையர் சூழக் குவிந்திங் காணுமே. 96

1415 குவிந்தனர் சத்திகள் முப்பத் திருவர் 246

நடந்தனர் கன்னிகள் நாலெண்மர் சூழப்

பரந்திதழ் ஆகிய பங்கயத் துள்ளே

இருந்தனள் காணும் இடம்பல கொண்டே. 97

1416 கொண்டங்கு இருந்தனர் கூத்தன் ஔiயினைக்

கண்டங்கு இருந்தனர் காரணத்து உள்ளது

பண்டை மறைகள் பரந்தெங்கும் தேடுமால்

இன்றுஎன் மனத்துள்ளே இல்லடைந்து ஆளுமே. 98

1417 இல்லடைந் தானுக்கும் இல்லாதது ஒன்றில்லை

இல்லடைந் தானுக்கு இரப்பது தானில்லை

இல்லடைந் தானுக்கு இமையவர் தாம்ஒவ்வர்

இல்லடைந் தானுக்கு இல்லாதுஇல் ஆனையே. 99

1418. ஆனை மயக்கும் அறுபத்து நால்தறி

ஆனை யிருக்கும் அறுபத்து நால்ஔi

ஆனை யிருக்கும் அறுபத்து நால்அறை

ஆனையும் கோடும் அறுபத்து நாலிலே. 100

நான்காம் தந்திரம் முற்றிற்று

திருமந்திரம் (திருமூலர் அருளியது)

ஐந்தாம் தந்திரம் (1419 - 1572)

1. சுத்த சைவம்

1419 ஊரும் உலகமும் ஓக்கப் படைக்கின்ற

பேரறி வாளன் பெருமை குறித்திடின்

மேருவும் மூவுல காளி யிலங்கெழுந்

தாரணி நால்வகைச் சைவமு மாமே. 1

1420 சத்தும் அசத்துஞ் சதசத்துந் தான்கண்டு 247

சித்தும் அசித்துஞ் சேர்வுறா மேநீத்த

சுத்தம் அசுத்தமுந் தோய்வுறா மேநின்று

நித்தம் பரஞ்சுத்த சைவர்க்கு நேயமே. 2

1421 கற்பன கற்றுக் கலைமன்னு மெய்யோகம்

முற்பத ஞான முறைமுறை நண்ணியே

சொற்பத மேவித் துரிசற்று மேலான

தற்பரங் கண்டுளோர் சைவசித் தாந்தரே. 3

1422 வேதாந்தஞ் சுத்தம் விளங்கிய சித்தாந்த

நாதாந்தங் கண்டோர் நடுக்கற்ற காட்சியர்

புதாந்த போதாந்த மாதுப் புனஞ்செய்ய

நாதாந்த பூரணர் ஞானநே யத்தரே. 4

2. அசுத்த சைவம்

1423. இணையார் திருவடி ஏத்துஞ் சீரங்கத்

தினையார் இணைக்குழை யீரணை முத்திரை

குணமா ரிணைக்கண்ட மாலையுங் குன்றா

தணைவாஞ் சரியை கிரியையி னார்க்கே. 1

1424 காதுப்பொ னார்ந்த கடுக்கன் இரண்டுசேர்த்

தோதுந் திருமேனி யுட்கட் டிரண்டுடன்

சோதனை செய்து துவாதெச மார்க்கராய்

ஓதி யிருப்பார் ஒருசைவ ராகுமே. 2

1425 கண்டங்கள் ஒன்பதுங் கண்டவர் கண்டனர்

கண்டங்கள் ஒன்பதுங் கண்டாய் அரும்பொருள்

கண்டங்கள் ஒன்பதுங் கண்டவர் கண்டமாங்

கண்டங்கள் கண்டோர் கடுஞ்சுத்த சைவரே. 3

1426 ஞானி புவியெழு நன்னூ லனைத்துடன் 248

மோன திசையும் முழுஎண்ணெண் சித்தியும்

ஏனை நிலமும் எழுதா மறையீறுங்

கோனொடு தன்னையுங் காணுங் குணத்தனே. 4

3. மார்க்க சைவம்

1427 பொன்னாற் சிவசாத னம்பூதி சாதனம்

நன்மார்க்க சாதனம் மாஞான சாதனந்

துன்மார்க்க சாதனந் தோன்றாத சாதனஞ்

சன்மார்க்க சாதன மாஞ்சுத்த சைவர்க்கே. 1

1428. கேடறு ஞானி கிளர்ஞான பூபதி

பாடறு வேதாந்த சித்தாந்த பாகத்தின்

ஊடுறு ஞானோ தயனுண்மை முத்தியோன்

பாடுறு சத்தசை வப்பத்த நித்தனே. 2

1429 ஆகமம் ஒன்பான் அதிலான நாலேழு

மோகமில் நாலேழு முப்பேத முற்றுடன்

வேகமில் வேதாந்த சித்தாந்த மெய்மேயொன்

றாக முடிந்த வருஞ்சுத்த சைவமே. 3

1430 சுத்தம் அசுத்தந் துரியங்கள் ஓரேழுஞ்

சத்தும் அசத்துந் தணந்த பராபரை

உய்த்த பராபரை யுள்ளாம் பராபரை

அத்தன் அருட்சத்தி யாய்எங்கு மாமே. 4

1431 சத்தும் அசுத்துந் தணந்தவர் தானாகிச்

சித்தும் அசித்துந் தெரியாச் சிவோகமாய்

முத்தியுள் ஆனந்த சத்தியுள் மூழ்கினார்

சித்தியு மங்கே சிறந்துள தானே. 5

1432. தன்னைப் பரனைச் சதாசிவன் என்கின்ற 249

மன்னைப் பதிபசு பாசத்தை மாசற்ற

முன்னைப் பழமல முன்கட்டை வீட்டினை

உன்னத் தகுஞ்சுத்த சைவர் உபாயமே. 6

1433 பூரணம் தன்னிலே வைத்தற்ற வப்போதே

மாரண மந்த மதித்தானந் தத்தோடு

நேரென ஈராறு நீதி நெடும் போகங்

காரண மாஞ்சுத்த சைவர்க்குக் காட்சியே. 7

1434 மாறாத ஞான மதிப்பற மாயோகந்

தேறாத சிந்தையைத் தேற்றிச் சிவமாக்கிப்

பேறான பாவனை பேணி நெறிநிற்றல்

கூறாகு ஞானி சரிதை குறிக்கிலே. 8

1435 வேதாந்தங் கண்டோர் பிரமமித் தியாதரர்

நாதாந்தங் கண்டோர் நடுக்கற்ற யோகிகள்

வேதாந்த மல்லாத சித்தாந்தங் கண்டுளோர்

சாதா ரணமன்ன சைவர் உபாயமே. 9

1436 விண்ணினைச் சென்றணு காவியன் மேகங்கள்

கண்ணினைச் சென்றணு காப்பல காட்சிகள்

எண்ணினைச் சென்றணு காம லெணப்படும்

அண்ணலைச் சென்றணு காபசு பாசமே. 10

1437 ஒன்றும் இரண்டும் இலதுமாய் ஒன்றாக

நின்று சமய நிராகார நீங்கியே

நின்று பராபரை நேயத்தைப் பாதத்தாற்

சென்று சிவமாதல் சித்தாந்த சித்தியே. 11

4. கடுஞ் சுத்த சைவம்

1438. வேடம் கடந்து விகிர்தன்தன் பால்மேனி 250

ஆடம் பரமின்றி ஆசாபா சம்செற்றுப்

பாடொன்று பாசம் பசுத்துவம் பாழ்படச்

சாடும் சிவபோ தகர்சுத்த சைவரே. 1

1439 உடலான ஐந்தையும் ஓராறும் ஐந்து

மடலான மாமாயை மற்றுள்ள நீவப்

படலான கேவல பாசந் துடைத்துத்

திடமாய்த் தனையுறல் சித்தாந்த மார்க்கமே. 2

1440. சுத்தச் சிவனுரை தானத்தில் தோயாமல்

முத்தர் பதப்பொருள் முத்திவித் தாமூலம்

அத்தகை யான்மா அரனை அடைந்தற்றாற்

சுத்த சிவமாவ ரேசுத்த சைவரே. 3

1441. நானென்றும் தானென்றும் நாடிநான் சாரவே

தானென்று நானென் றிரண்டிலாத் தற்பதந்

தானென்று நானென்ற தத்துவ நல்கலால்

தானென்று நானென்றுஞ் சாற்றகில் லேனே. 4

1442 சாற்றரி தாகிய தத்துவஞ் சித்தித்தால்

ஆற்றரி தாகிய ஐந்தும் அடங்கிடும்

மேற்றிகழ் ஞானம் விளக்கொளி யாய்நிற்கும்

பாற்பர சாயுச்சிய மாகும் பதியே. 5

5. சரியை

1443 நேர்ந்திடு மூல சரியை நெறியிதென்

றாய்ந்திடுங் காலாங்கி கஞ்ச மலையமான்

ஓர்ந்திடுங் கந்துரு கேண்மின்கள் பூதலத்

தோர்ந்திடுஞ் சுத்த சைவத் துயிரதே. 1

1444. உயிர்க்குயி ராய்நிற்றல் ஒண்ஞான பூசை 251

உயிர்க்கொளி நோக்கல் மகாயோக பூசை

உயிர்ப்பெறு மாவா கனம்புறப் பூசை

செயிற்கடை நேசஞ் சிவபூசை யாமே. 2

1445. நாடு நகரமும் நற்றிருக் கோயிலுந்

தேடித் திரிந்து சிவபெரு மான்என்று

பாடுமின் பாடிப் பணிமின் பணிந்தபின்

கூடிய நெஞ்சத்துக் கோயிலாய்க் கொள்வனே. 3

1446. பத்தர் சரிதை படுவோர் கிரியையோர்

அத்தகு தொண்டர் அருள்வேடத் தாகுவோர்

சுத்த வியமாதி சாதகர் தூயோகர்

சித்தர் சிவஞானஞ் சென்றெய்து வோர்களே. 4

1447 சார்ந்தமெய்ஞ் ஞானத்தோர் தானவ னாயினோர்

சேர்ந்தவெண் யோகத்தர் சித்தர் சமாதியோர்

ஆய்ந்த கிரியையோர் அருச்சனை தப்பாதோர்

நேர்ந்த சரியையோர் நீள்நிலத் தோரே. 5

1448. கிரியை யோகங்கள் கிளர்ஞான பூசை

அரிய சிவனுரு அமரும் அரூபந்

தெரியும் பருவத்துத் தேர்ந்திடும் பூசை

உரியன நேயத் துயர்பூசை யாமே. 6

1449. சரியாதி நான்குந் தருஞான நான்கும்

விரிவான வேதாந்த சித்தாந்த மாறும்

பொருளா னதுநந்தி பொன்னகர் போந்து

மருளாகு மாந்தர் வணங்கவைத் தானே. 7

1450 சமையம் பலசுத்தித் தன்செயல் அற்றிடும் 252

அமையும் விசேடமும் அரன்மந் திரசுத்தி

சமைய நிருவாணங் கலாசுத்தி யாகும்

அமைமன்னு ஞானமார்க் கம்அபிடேகமே. 8

6. கிரியை

1451 பத்துத் திசையும் பரமொரு தெய்வமுண்

டெத்திக் கிலரில்லை என்பதின் அமலர்க்

கொத்துத் திருவடி நீழல் சரணெனத்

தத்தும் வினைக்கடல் சாராது காணுமே. 1

1452. கானுறு கோடி கடிகமழ் சந்தனம்

வானுறு மாமல ரிட்டு வணங்கினும்

ஊனினை நீக்கி உண்பவர்க் கல்லது

தேனமர் பூங்கழல் சேரவொண் ணாதே. 2

1453. கோனக்கன் றாயே குரைகழல் ஏத்துமின்

ஞானக்கன் றாகிய நடுவே யுழிதரும்

வானக்கன் றாகிய வானவர் கைதொழு

மானக்கன் றீசன் அருள்வள்ள மாமே. 3

1454. இதுபணிந் தெண்டிசை மண்டிலம் எல்லாம்

அதுபணி செய்கின் றவளரு கூறன்

இதுபணி மானுடர் செய்பணி யீசன்

பதிபணி செய்வது பத்திமை காணே. 4

1455. பத்தன் கிரியை சரியை பயில்வுற்றுச்

சுத்த அருளால் துரிசற்ற யோகத்தில்

உய்த்த நெறியுற் றுணர்கின்ற ஞானத்தாற்

சித்தங் குருவரு ளாற்சிவ மாகுமே. 5

1456. அன்பின் உருகுவ நாளும் பணிசெய்வன் 253

செம்பொன்செய் மேனி கமலத் திருவடி

முன்புநின் றாங்கே மொழிவ தெனக்கருள்

என்பினுட் சோதி இலங்குகின் றானே. 6

7. யோகம்

1457. நெறிவழி யேசென்று நேர்மையுள் ஒன்றித்

தறியிருந் தாற்போல் தம்மை யிருத்திச்

சொறியினுந் தாக்கினுந் துண்ணென் றுணராக்

குறியறி வாளர்க்குக் கூடலு மாமே. 1

1458. ஊழிதோ றூழிஉணர்ந்தவர்க் கல்லால்

ஊழிதோ றூழி உணரவுந் தானொட்டான்

ஆழி அமரும் அரியயன் என்றுளார்

ஊழி முயன்றும் ஒருச்சியு ளானே. 2

1459 பூவினிற் கந்தம் பொருந்திய வாறுபோற்

சீவனுக் குள்ளே சிவமணம் பூத்தது

ஓவியம் போல உணர்ந்தறி வாளர்க்கு

நாவி யணைந்த நடுதறி யாமே. 3

1460. உய்ந்தனம் என்பீர் உறுபொருள் காண்கிலீர்

கந்த மலரிற் கலக்கின்ற நந்தியைச்

சிந்தை யுறவே தெளிந்திருள் நீங்கினால்

முந்தைப் பிறவிக்கு மூலவித் தாமே. 4

1461 எழுத்தோடு பாடலும் எண்ணெண் கலையும்

பழித்தலைப் பாசப் பிறவியும் நீங்கா

வழித்தலைச் சோமனோ டங்கி யருக்கன்

வழித்தலைச் செய்யும் வகையுணர்ந் தேனே. 5

1462 விரும்பிநின் றேசெயில் மேய்த்தவ ராகும் 254

விரும்பிநின் றேசெயின் மெய்யுரை யாகும்

விரும்பிநின் றேசெயின் மெய்த்தவ மாகும்

விரும்பிநின் றேசெயில் விண்ணவ னாகுமே. 6

1463. பேணிற் பிறவா உலகருள் செய்திடுங்

காணில் தனது கலவியு ளேநிற்கும்

நாணில் நகர நெறிக்கே வழிசெயும்

ஊனிற் சுடுமங்கி யுத்தமன் றானே. 7

1464 ஒத்தசெங் கோலார் உலப்பிலி மாதவர்

எத்தனை யாயிரம் வீழ்ந்தனர் எண்ணிலி

சித்தர்கள் தேவர்கள் மூவர் பெருமையாய்

அத்த னிவனென்றே அன்புறு வார்களே. 8

1465. யோகிக்கு யோகாதி மூன்றுள கொண்டுற்றோர்

ஆகத் தருகிரி யாதி சரியையாந்

தாகத்தை விட்ட சரியையொன் றாம்ஒன்றுள்

ஆதித்தன் பத்தியுள் அன்புவைத் தேனே. 9

1466 யோகச் சமயமே யோகம் பலவுன்னல்

யோக விசேடமே அட்டாங்க யோகமாம்

யோகநிர் வாணமே யுற்ற பரோதயம்

யோக அபிடேகமே ஒண்சித்தி யுற்றலே. 10

8. ஞானம்

1467 ஞானத்தின் மிக்க அறநெறி நாட்டில்லை

ஞானத்தின் மிக்க சமயமும் நன்றன்று

ஞானத்தின் மிக்கவை நன்முத்தி நல்காவா

ஞானத்தின் மிக்கார் நரரின்மிக் காரே. 1

1468 சத்தமுஞ் சத்த மனனும் தகுமனம் 255

உய்த்த வுணர்வு முணர்த்தும் அகந்தையுஞ்

சித்தமென் றிம்மூன்றுஞ் சிந்திக்குஞ் செய்கையுஞ்

சத்தங் கடந்தவர் பெற்றசன் மார்க்கமே. 2

1469 தன்பால் உலகுந் தனக்கரு காவதும்

அன்பா லெனக்கரு ளாவது மாவன

என்பார்கள் ஞானமும் எய்துஞ் சிவோகமும்

பின்பாலின் நேயமும் பெற்றிடுந் தானே. 3

1470 இருக்குஞ் சேம இடம்பிரமமாகும்

வருக்கஞ் சராசர மாகும் உலகந்

தருக்கிய ஆசார மெல்லாந் தருமே

திருக்கிலாஞானத்தைத் தேர்ந்துணர்ந் தோர்க்கே. 4

1471 அறிவும் அடக்கமும் அன்பும் உடனே

பிறியா நகர்மன்னும் பேரரு ளாளன்

குறியுங் குணமுங் குரைகழல் நீங்கா

நெறியறி வார்க்கிது நீர்த்தொனி யாமே. 5

1472 ஞானம் விளைந்தெழு கின்றதோர் சிந்தையுள்

ஏனம் விளைந்தெதி ரேகாண வழிதோறுங்

கூனல் மதிமண் டலத்தெதிர் நீர்கண்டு

ஊனம் அறுத்துநின் றொண்சுட ராகுமே. 6

1473 ஞானிக் குடன்குண ஞானத்தில் நான்குமா

மோனிக் கிவையொன்றுங் கூடாமுன் மோகித்து

மேனிற்ற லாஞ்சத்தி வித்தை விளைத்திடுந்

தானிக் குலத்தோர் சரியை கிரியையே. 7

1474 ஞானத்தின் ஞானாதி நான்குமா ஞானிக்கு 256

ஞானத்தின் ஞானமே நானென தென்னாமல்

ஞானத்தில் யோகமே நாதாந்த நல்லொளி

ஞானக் கிரியையே நன்முத்தி நாடலே. 8

1475 நண்ணிய ஞானத்தின் ஞானாதி நண்ணுவோன்

புண்ணிய பாவங் கடந்த பிணக்கற்றோன்

கண்ணிய நேயங் கரைஞானங் கண்டுளோன்

திண்ணிய சுத்தன் சிவமுத்தன் சித்தனே. 9

1476 ஞானச் சமயமே நாடுந் தனைக் காண்டல்

ஞான விசேடமே நாடு பரோதய

ஞானநிர் வாணமே நன்றறி வானருள்

ஞானாபி டேகமே நற்குறு பாதமே. 10

9. சன்மார்க்கம்

1477 சாற்றுஞ்சன் மார்க்கமாந் தற்சிவ தத்துவத்

தோற்றங் களான சுருதிச் சுடர்கண்டு

சீற்றம் ஒழிந்து சிவயோக சித்தராய்க்

கூற்றத்தை வென்றார் குறிப்பறிந் தார்களே. 1

1478. சைவப் பெருமைத் தனிநா யகன்நந்தி

உய்ய வகுத்த குருநெறி ஒன்றுண்டு

தெய்வச் சிவநெறி நன்மார்க்கஞ் சேர்ந்துய்ய

வையத்துள் ளார்க்கு வகுத்தவைத் தானே. 2

1479 தெரிசிக்கப் பூசிக்கச் சிந்தனை செய்யப்

பரிசிக்கக் கீர்த்திக்கப் பாதுகஞ் சூடக்

குருபத்தி செய்யுங் குவலயத் தோர்க்குத்

தருமுத்திச் சார்பூட்டுஞ் சன்மார்க்கந் தானே. 3

1480 தெளிவறி யாதார் சிவனை யறியார் 257

தெளிவறி யாதார் சீவனு மாகார்

தெளிவறி யாதார் சிவமாக மாட்டார்

தெளிவறி யாதவர் தீரார் பிறப்பே. 4

1481 தானவ னாகித் தானைந்தா மலஞ்செற்று

மோனம தாம்மொழிப் பான்முத்த ராவது

மீனமில் ஞானானு பூதியில் இன்பமுந்

தாவை னாயுறலானசன் மார்க்கமே. 5

1482 சன்மார்க்கத் தார்க்கு முகத்தொடு பீடமுஞ்

சன்மார்க்கத் தார்க்கும் இடத்தொடு தெய்வமுஞ்

சன்மார்க்கத் தார்க்கு வருக்கந் தரிசனம்

எம்மார்க்கத் தார்க்கும் இயம்புவன் கேண்மினோ. 6

1483 சன்மார்க்க சாதனந் தான்ஞான ஞேயமாம்

பின்மார்க்க சாதனம் பேதையர்க்காய்நிற்கும்

துன்மார்க்கம் விட்ட துரியத் துரிசற்றார்

சன்மார்க்கந் தானவ னாகுஞ்சன் மார்க்கமே. 7

1484 சன்மார்க்க மெய்த வருமருஞ் சீடர்க்குப்

பின்மார்க்க மூன்றும் பெறவியல் பாமென்றால்

நன்மார்க்கந் தானே சிவனொடு நாடலே

சொன்மார்க்க மென்னச்சுருதிகைக்கொள்ளுமே. 8

1485 அன்னிய பாசமும் ஆகுங் கருமமும்

முன்னும் அவத்தையும் மூலப் பகுதியும்

பின்னிய ஞானமும் பேதாதி பேதமுந்

தன்னொடுங் கண்டவர் சன்மார்க்கத் தோரே. 9

1486 பசுபாச நீக்கிப் பதியுடன் கூட்டிப் 258

கசியாத நெஞ்சங் கசியக் கசிவித்

தொசியாத வுண்மைச் சொரூபோ தயத்துற்

றசைவான தில்லாமை யானசன் மார்க்கமே. 10

1487 மார்க்கஞ்சன் மார்க்கிகள் கிட்ட வகுப்பது

மார்க்கஞ்சன் மார்க்கமே யன்றிமற் றொன்றில்லை

மார்க்கஞ்சன் மார்க்க மெனுநெறி வைகாதோர்

மார்க்கஞ்சன் மார்க்க மாஞ்சித்த யோகமே. 11

10. சகமார்க்கம்

1488 சன்மார்க்கந் தானே சகமார்க்க மானது

மனமார்க்க மாமுத்தி சித்திக்குள் வைப்பதாம்

பின்மார்க்க மானது பேராப் பிறந்திறந்

துன்மார்க்க ஞானத் துறதியு மாமே. 1

1489 மருவுந் துவாதச மார்க்கமில் லாதார்

குருவுஞ் சிவனுஞ் சமயமுங் கூடாம்

வெருவுந் திருமகள் வீட்டில்லை யாகும்

உருவுங் கிளையும் ஒருங்கிழப் பாரே. 2

1490 யோகச் சமாதியின் உள்ளே யகலிடம்

யோகச் சமாதியின் உள்ளே யுளரொளி

யோகச் சமாதியின் உள்ளே யுளசத்தி

யோகச் சமாதி யுகந்தவர் சித்தரே. 3

1491 யோகமும் போகமும் யோகியர்க் காகுமால்

யோகஞ் சிவரூபம் உற்றிடும் உள்ளத்தோர்

போகம் புவியிற் புருடார்த்த சித்திய

தாகும் இரண்டும் அழியாத யோகிக்கே. 4

1492 ஆதார சோதனை யானாடி சுத்திகள் 259

மேதாதி யீரெண் கலாந்தத்து விண்ணொளி

போதா லயத்துப் புலன்கர ணம்புந்தி

சாதா ரணங்கெட லாஞ்ச மார்க்கமே. 5

1493 பிணங்கிநிற் கின்றவை ஐந்தையும் பின்னை

அணங்கி யெறிவ னயிர்மன வாளாற்

கணம்பதி னெட்டுங் கருதும் ஒருவன்

வணங்கவல் லான் சிந்தை வந்துநின் றானே. 6

1494 வளங்கனி யொக்கும் வளநிறத் தார்க்கும்

வளங்கனி யொப்பதோர் வாய்மைய னாகும்

உளங்கனிந் துள்ள முகந்திருப் பார்க்குப்

பழங்கனிந் துள்ளே பகுந்துநின் றானே. 7

11. சற்புத்திர மார்க்கம்

1495 மேவிய சற்புத்திர மார்க்க மெய்த்தொழில்

தாவிப்ப தாஞ்சக மார்க்கம் சகத்தொழில்

ஆவ திரண்டும் அகன்று சகமார்க்கத்

தேவியோ டொன்றல் சன்மார்க்கத் தெளிவதே. 1

1496 பூசித்தல் வாசித்தல் போற்றல் செபித்திடல்

ஆசற்ற நற்றவம் வாய்மை அழுக்கின்மை

நேசித்திட் டன்னமும் நீசுத்தி செய்தன்மர்

றாசற்ற சற்புத் திரமார்க்க மாகுமே. 2

1497 அறுகாற் பறவை அலர்தேர்ந் துழலும்

மறுகா நரையன்னந் தாமரை நீலங்

குறுகா நறுமலர் கொய்வன கண்டுஞ்

சிறுகால் அறநெறி சேர்கி லாரே. 3

1498 அருங்கரை யாவது அவ்வடி நீழற் 260

பெருங்கரை யாவது பிஞ்ஞக னாணை

வருங்கரை யேகின்ற மன்னுயிர்க் கெல்லாம்

ஒருங்கரை யாயுல கேழினொத் தானே. 4

1499 உயர்ந்தும் பணிந்தும் முகந்துந் தழுவி

வியந்தும் அரனடிக் கேமுறை செய்மின்

பயந்தும் பிறவிப் பயனது வாகும்

பயந்து பிரிக்கிலப் பான்மையு னாமே. 5

1500 நின்றுதொழுவன் கிடந்தெம் பிரான்தன்னை

என்றுந் தொழுவன் எழிற்பரஞ் சோதியைத்

துன்று மலர்தூவித் தொழுமின் தொழுந்தோறுஞ்

சென்று வெளிப்படுந் தேவர் பிரானே. 6

1501 திருமன்னுஞ் சற்புத் திரமார்க்கச் சரியை

உருமன்னி வாழும் உலகத்தீர்கேண்மின்

கருமன்னு பாசங் கைகூம்பத் தொழுது

இருமன்னு நாடோறும் இன்புற் றிருந்தே. 7

12. தாச மார்க்கம்

1502 எளியனல் தீப miடல்மலர் கொய்தல்

அளிதின் மெழுக லதுதூர்த்தல் வாழ்த்தல்

பளிமணி பற்றல் பன்மஞ் சனமாதி

தளிதொழில் செய்வது தான்தாசமார்க்கமே. 1

1503 அதுவிது வாதிப் பரமென் றகல்வர்

இதுவழி யென்றங் கிறைஞ்சின ரில்லை

விதிவழி யேசென்று வேந்தனை நாடு

மதுவிது நெஞ்சில் தணிக்கின்ற வாறே. 2

1504 அந்திப்பன் திங்க ளதன்பின்பு ஞாயிறு 261

சிந்திப்பன் என்றும் ஒருவன் செறிகழல்

வந்திப்ப வானவர் தேவனை நாடோறும்

வந்திப்ப தெல்லாம் வகையின் முடிந்ததே. 3

1505 அண்ணலை வானவர் ஆயிரம் பேர்சொல்லி

உன்னுவர் உள்மகிழ்ந்துண்ணின் றடிதொழக்

கண்ணவ னென்று கருது மவர்கட்குப்

பண்ணவன் பேரன்பு பற்றிநின் றானே. 4

1506 வாசித்தும் பூசித்தும்மாமலர் கொய்திட்டும்

பாசிக் குளத்தில்வீழ் கல்லா மனம்பார்க்கின்

மாசற்ற சோதி மணிமிடற் றாண்ணலை

நேசத் திருந்த நினைவறி யாரே. 5

13. சாலோகம்

1507 சாலோக மாதி சரியாதி யிற்பெறுஞ்

சாலோகஞ் சாமீபந் தங்குஞ் சரியையால்

மாலோகஞ் சேரில் வழியாகுஞ் சாரூபம்

பாலோகம் இல்லாப் பரனுரு வாமே. 1

1508 சமயங் கிரியையிற் றன்மனங் கோயில்

சமய மனுமுறை தானே விசேடஞ்

சமயத்து மூலந் தனைத்தேறன் மூன்றாஞ்

சமயாபி டேகந் தானாஞ் சமாதியே. 2

14. சாமீபம் 262

1509 பாசம் பசுவான தாகும்இச் சாலோகம்

பாச மருளான தாகும்இச் சாமீபம்

பாசஞ் சிரமான தாகும்இச் சாரூபம்

பாசங் கரைபதி சாயுச் சியமே. 1

15. சாரூபம்

1510 தங்கிய சாரூபந் தானெட்டாம் யோகமாந்

தங்குஞ்சன்மார்க்கந் தனிலன்றிக் கைகூடா

அங்கத் துடல்சித்தி சாதன ராகுவர்

இங்கிவ ராக விழிவற்ற யோகமே. 1

1511 சயிலலோ கத்தினைச் சார்ந்த பொழுதே

சயிலம தாகுஞ் சராசரம் போலப்

பயிலுங் குருவின் பதிபுக்க போதே

கயிலை இறைவன் கதிர்வடி வாமே. 2

16. சாயுச்சியம்

1512 சைவஞ் சிவனுடன் சம்பந்த மாவது

சைவந் தனையறிந் தேசிவஞ் சாருதல்

சைவஞ் சிவந்தன்னைச் சாராமல் நீங்குதல்

சைவஞ் சிவானந்தஞ் சாயுச் சியமே. 1

1513 சாயுச் சியஞ்சாக் கிராதீதஞ் சாருதல்

சாயுச் சியமுப சாந்தத்துத் தங்குதற்

சாயுச் சியஞ்சிவ மாதல் முடிவிலாச்

சாயுச் சியமனத் தானந்த சத்தியே. 2

17. சத்திநிபாதம் மந்தம் 263

1514 இருட்டறை மூலை யிருந்த கிழவி

குருட்டுக் கிழவனைக் கூடல் குறித்துக்

குருட்டினை நீக்கிக் குணம்பல காட்டி

மருட்டி யவனை மணம்புரிந் தாளே. 1

1515. தீம்புல னான திசையது சிந்திக்கில்

ஆம்புல னாயறிவார்க்கமு தாய்நிற்குந்

தேம்புல னான தெளிவறி வார்கட்குக்

கோம்புல னாடிய கொல்லையு மாமே. 2

1516 இருள்நீக்கி எண்ணில் பிறவி கடத்தி

அருள்நீங்கா வண்ணமே யாதியருளும்

மருள்நீங்கா வானவர் கோனொடுங் கூடிப்

பொருள்நீங்கா இன்பம் புலம்பயல் தானே. 3

1517 இருள்சூ ழறையில் இருந்தது நாடிற்

பொருள்சூழ் விளக்கது புக்கெரிந் தாற்போன்

மருள்சூழ் மயக்கத்து மாமலர் நந்தி

அருள்சூழ் இறைவனும் அம்மையு மாமே. 4

மந்ததரம்

1518 மருட்டிப் புணர்ந்து மயக்கமும் நீக்கி

வெருட்டி வினையறுத் தின்பம் விளைத்துக்

குருட்டினை நீக்கிக் குணம்பல காட்டி

அருட்டிகழ் ஞான மதுபுரிந் தானே. 5

1519 கன்னித் துறைபடிந் தாடிய ஆடவர்

கன்னித் துறைபடிந் தாடுங் கருத்திலர்

கன்னித் துறைபடிந் தாடுங் கருத்துண்டேற்

பின்னைப் பிறவி பிறிதில்லை தானே. 6

1520. செய்யன் கரியன் வெளியன் நற் பச்சையன் 264

எய்த வுணர்ந்தவர் எய்வர் இறைவனை

மைவென் றகன்ற பகடுரி போர்த்தவெங்

கைய னிவனென்று காதல்செய் வீரே. 7

1521 எய்திய காலங்கள் எத்தனை யாயினுந்

தையலுந் தானுந் தனிநா யகமென்பர்

வைகலுந் தன்னை வணங்கு மவர்கட்குக்

கையிற் கருமஞ்செய் காட்டது வாமே. 8

1522 கண்டுகொண்டோமிரண்டுந்தொடர்ந் தாங்கொளி

பண்டுபண் டோயும் பரமன் பரஞ்சுடர்

வண்டுகொண் டாடு மலர்வார் சடையண்ணல்

நின்றுகண் டார்க்கிருள் நீக்கிநின் றானே. 9

தீவிரம்

1523 அண்ணிக்கும் பெண்பிள்ளை அப்பனார் தோட்டத்தில்

எண்ணிக்கும் ஏழேழ் பிறவி யுணர்விக்கும்

உண்ணிற்ப தெல்லாம் ஒழிய முதல்வனைக்

கண்ணுற்று நின்ற கனியது வாகுமே. 10

1524 பிறப்பை யறுக்கும் பெருந்தவம் நல்கும்

மறப்பை யறுக்கும் வழிபட வைக்குங்

குறப்பெண் குவிமுலை கோமள வல்லி

சிறப்பொடு பூசனை செய்யநின் றார்க்கே. 11

1525 தாங்குமின் எட்டுத் திசைக்குந் தலைமகன்

பூங்கமழ் கோதைப் புரிகுழ லாளடும்

ஆங்கது சேரும் அறிவுடை யார்கட்குத்

தூங்கொளி நீலந் தொடர்தலு மாமே. 12

1526 நணுகினு ஞானக் கொழுந்தொன்று நல்கும் 265

பணிகிலும் பன்மலர் தூவிப் பணிவன்

அணுகிய தொன்றறி யாத வொருவன்

அணுகும் உலகெங்கு மாவியு மாமே. 13

தீவிரதரம்

1527 இருவினை நேரொப்பில் இன்னருட் சத்தி

குருவென வந்து குணம்பல நீக்கித்

தருமெனு ஞானத்தால் தன்செய லற்றால்

திரிமலந் தீர்ந்து சிவனவ னாமே. 14

1528 இரவும் பகலும் இலாத இடத்தே

குரவஞ் செய்கின்ற குழலியை உன்னி

அரவஞ்செய் யாமல் அவளுடன் சேரப்

பரிவொன்றி லாளும் பராபரை தானே. 15

1529 மாலை விளக்கும் மதியமும் ஞாயிறுஞ்

சாலை விளக்குந் தனிச்சுடர் அண்ணலுள்

ஞானம் விளக்கிய நாதன்என் உள்புகுந்(து)

ஊனை விளக்கி யுடனிருந் தானே. 16

18. அருசமயப் பிணக்கம்

1530 ஆயத்துள் நின்ற அறுசம யங்களுங்

காயத்துள் நின்ற கடவுளைக் காண்கிலர்

மாயக் குழியில் விழுவர் மனைமக்கள்

பாசத்தில் உற்றுப் பதைக்கின்ற வாறே. 1

1531 உள்ளத்து ளேதான் கரந்தெங்கும் நின்றவன் 266

வள்ளல் தலைவன் மலருறை மாதவன்

பொள்ளற் குரம்பைப் புகுந்து புறப்படுங்

கள்ளத் தலைவன் கருத்தறி யார்களே. 2

1532 உள்ளத்தும் உள்ளன் புறத்துள்ளன் என்பவர்க்

குள்ளத்தும் உள்ளன் புறத்துள்ளன் எம்மிறை

உள்ளத்தும் இல்லை புறத்தில்லை என்பவர்க்

குள்ளத்தும் இல்லை புறத்தில்லை தானே. 3

1533 ஆறு சமயமும் கண்டவர் கண்டிலர்

ஆறு சமயப் பொருளும் அவனலன்

தேறுமின் தேறித் தெளிமின் தெளிந்தபின்

மாறுதல் இன்றி மனைபுக லாமே. 4

1534 சிவமல்ல தில்லை யறையே சிவமாந்

தவமல்ல தில்லை தலைப்படு வார்க்கிங்(கு)

அவமல்ல தில்லை அறுசம யங்கள்

தவம்வல்ல நந்திதாள் சார்ந்துய்யு நீரே. 5

1535 அண்ணலை நாடிய ஆறு சமயமும்

விண்ணவ ராக மிகவும் விரும்பியே

முண்ணின் றழியு முயன்றில ராதலான்

மண்ணின் றொழியும் வகையறி யார்களே. 6

1536 சிவகதி யேகதி மற்றுள்ள எல்லாம்

பவகதி பாசப் பிறவியொன் றுண்டு

தவகதி தன்னொடு நேரொன்று தோன்றில்

அவகதி மூவரும் அவ்வகை யாமே. 7

1537. நூறு சமயம் உளவா நுவலுங்கால் 267

ஆறு சமயமவ் ஆறுட் படுவன

கூறு சமயங்கன் கொண்டநெறிநில்லா

ஈறு பரநெறி யில்லா நெறியன்றே. 8

1538 கத்துங் கழுதைகள் போலுங் கலதிகள்

சுத்த சிவமெங்குந் தோய்வற்று நிற்கின்றான்

குற்றம் தெளியார் குணங்கொண்டு கோதாட்டிப்

பித்தேறி நாளும் பிறந்திறப் பாரே. 9

1539 மயங்குகின் றாரு மதிதெளிந் தாரும்

முயங்கி யிருவினை முழைமுகப் பாச்சி

இயங்கிப் பெறுவரே லீறது காட்டிற்

பயங்கெட் டவர்க்கோர் பரநெறி யாமே. 10

1540 சேயன் அணியன் பிணியிலன் பேர்நந்தி

தூயன் துளக்கற நோக்கவல் லார்கட்கு

மாயன் மயக்கிய மானுட ராமவர்

காயம் விளைக்குங் கருத்தறி யார்களே. 11

1541 வழியரண் டுக்குமோர் வித்தது வான

பழியது பார்மிசை வாழ்தல் உறுதல்

சுழியறி வாளன்றன் சொல்வழி முன்னின்

றழிவழி வார்நெறி நாடநில் லாரே. 12

1542. மாதவர் எல்லாம் மாதேவன் பிரான்என்பர்

நாதம தாக அறியப்படுநந்தி

பேதஞ்செய் யாதே பிரான்என்று கைதொழில்

ஆதியும் அந்நெறி யாகிநின் றானே. 13

1543. அரநெறி யப்பனை யாதிப் பிரானை 268

உரநெறி யாகி யுளம்புகுந் தானைப்

பரநெறி தேடிய பத்தர்கள் சித்தம்

பரனெறி யாவிடிற் பல்வகைத் தூரமே. 14

1544 பரிசறி வானவன் பண்பன் பகலோன்

பெரிசறி வானவர் பேற்றில் திகழுந்

துரிசற நீநினை தூய்மணி வண்ணன்

அரிதவன் வைத்த அறநெறி தானே. 15

1545 ஆன சமயம் அதுஇது நன்றெனும்

மாய மனிதர் மயக்க மதுவொழி

கானங் கடந்த கடவுளை நாடுமின்

ஊனங் கடந்த வுருவது வாமே. 16

1546 அந்நெறி நாடி அமரரு முனிவருஞ்

செந்நெறி கண்டார் சிவனெனப் பெற்றார்பின்

முன்னெறி நாடி முதல்வன் அருளிலார்

சென்னெறி செல்லார் திகைக்கின்ற வாறே. 17

1547 உறுமா றறிவதும் உள்நின்ற சோதி

பெறுமா றறியிற் பிணக்கொன்றும் இல்லை

அறுமா றதுவான வங்கியு ளாங்கே

இறுமா றறிகிலர் ஏழைகள் தாமே. 18

1548 வழிநடக் கும்பரி சொன்றுண்டு வையங்

கழிநடக் குண்டவர் கற்பனை கேட்பர்

சுழிநடக் குந்துய ரம்மது நீக்கிப்

பழிநடப் பார்க்குப் பரவலு மாமே. 19

1549 வழிசென்ற மாதவம் வைகின்ற போது 269

பழிசெல்லும் வல்வினைப் பற்றறுத் தாங்கே

வழிசெல்லும் வல்வினை யாம்திறம் விட்டிட்

டுழிசெல்லில் உம்பர் தலைவன்முன் னாமே. 20

19. நிராசாரம்

1550 இமையங்க ளாய்நின்ற தேவர்கள் ஆறு

சமையங்கள் பெற்றனர் சாத்திரம் ஓதி

யமையறிந் தோமென்ப ராதிப் பிரானுங்

கமையறிந் தாருட் கலந்துநின் றானே. 1

1551 பாங்கமர் கொன்றைப் படர்சடை யானடி

தாங்கு மனிதர் தரணியில் நேரொப்பர்

நீங்கிய வண்ணம் நினைவுசெய் யாதவர்

ஏங்கி உலகில் இருந்தழு வாரே. 2

1552 இருந்தழு வாரும் இயல்புகெ ட்டாரும்

அருந்தவ மேற்கொண்டங் கண்ணலை எண்ணில்

வருந்தா வகைசெய்து வானவர் கோனும்

பெருந்தன்மை நல்கும் பிறப்பில்லை தானே. 3

1553. தூரறி வாளர் துணைவர் நினைப்பிலர்

பாரறி வாளர் படுபயன் றானுண்பர்

காரறி வாளர் கலந்து பிறப்பர்கள்

நீரறி வார்நெடு மாமுகி லாமே. 4

1554 அறிவுடன் கூடி அழைத்தோர் தோணி

பறியுடன் பாரம் பழம்பதி சிந்துங்

குறியது கண்டுங் கொடுவினை யாளர்

செறிய நினைக்கிலர் சேவடி தானே. 5

1555. மன்னும் ஒருவன் மருவு மனோமயன் 270

என்னின் மனிதர் இகழ்வரிவ் வேழைகள்

துன்னி மனமே தொழுமின் துணையிலி

தன்னையும் அங்கே தலைப்பட லாமே. 6

1556. ஓங்காரத் துள்ளளி உள்ளே உதயமுற்

றாங்கார மற்ற அனுபவங் கைகூடார்

சாங்கால முன்னார் பிறவாமை சார்வுறார்

நீங்காச் சமயத்துள் நின்றொழிந் தார்களே. 7

20. உட்சமயம்

1557. இமையவர் தம்மையும் எம்மையும் முன்னம்

அமைய வகுத்தவன் ஆதி புராணன்

சமயங்க ளாறும்தன் றாளிணை நாட

அமையங் குழல்கின்ற ஆதிப் பிரானே. 1

1558. ஒன்றது பேரூர் வழியா றதற்கு

என்றது போல இருமுச் சமயமும்

நன்றிது தீதிது என்றுரை யாளர்கள்

குன்று குரைத்தெழு நாயையொத் தார்களே. 2

1559. சைவப் பெருமைத் தனிநா யகன்தன்னை

உய்ய வுயிர்க்கின்ற ஒண்சுடர் நந்தியை

மெய்ய பெருமையர்க் கன்பனை இன்பஞ்செய்

வையத் தலைவனை வந்தடைந் துயமினே. 2

1560. சிவனவன் வைத்ததோர் தெய்வ நெறியிற்

பவனவன் வைத்த பழிவழி நாடி

இவனவன் என்ப தறியவல் லார்கட்

கவனவ னங்குள தாங்கட னாமே. 3

1561. ஆமா றுரைக்கும் அறுசம யாதிக்குப் 271

போமாறு தானில்லை புண்ணிய மல்லதங்

காமாம் வழியாக்கும் அவ்வே றுயிர்கட்கும்

போமா றவ்வாதாரப் பூங்கொடி யாளே. 4

1562. அரன்நெறி யாவ தறிந்தேனும் நானுஞ்

சிலநெறி தேடித் திரிந்தஅந் நாளும்

உரநெறி யுள்ளக் கடல்கடந் தேறுந்

தரநெறி நின்ற தனிச்சுடர் தானே. 5

1563. தேர்ந்த அரனை அடைந்த சிவநெறி

பேர்ந்தவர் உன்னிப் பெயர்ந்த பெருவழி

ஆர்ந்தவர் அண்டத்துப் புக்க அருள்நெறி

போந்து புனைந்து புணர்நெறி யாமே. 6

1564. ஈரு மனத்தை யிரண்டற வீசுமின்

ஊருஞ் சகாரத்தை ஓதுமின் னோதியே

வாரு மரநெறி மன்னியே முன்னியத்

தூருஞ் சுடரொளி தோன்றலு மாமே 7

1565. மினற்குறி யாளனை வேதியர் வேதத்

தனற்குறி யாளனை ஆதிப் பிரான்தன்னை

நினைக்குறி யாளனை ஞானக் கொழுந்தி

னயக்குறி காணில் அரநெறி யாமே. 8

1566. ஆய்ந்துண ரார்களின் ஆன்மாச் சதுர்பல

வாய்ந்துண ராவகை நின்ற அரனெறி

பாய்ந்துணர் வார் அரன் சேவடி கைதொழு

தேய்ந்துணர் செய்வதோர் இன்பமு மாமே. 9

1567. சைவ சமயத் தனிநா யகன்நந்தி 272

உய்ய வகுத்த குருநெறி ஒன்றுண்டு

தெய்வச் சிவநெறி சன்மார்க்கஞ் சேர்ந்துய்ய

வையத் துளார்க்குவகுத்துவைத் தானே. 10

1568. இத்தவம் அத்தவம் என்றிரு பேரிடும்

பித்தரைக் காணின் நகுமெங்கள் பேர்நந்தி

எத்தவ மாகிலென் எங்குப் பிறக்கிலென்

ஒத்துணர் வார்க்கொல்லை யூர்புக லாமே. 11

1569 ஆமே பிரான்முகம் ஐந்தொடு மாருயிர்

ஆமே பிரானுக் கதோமுக மாறுள

தாமே பிரானுக்குந் தன்சிர மாலைக்கும்

நாமே பிரானுக்கு நரரியல் பாமே. 12

1570. ஆதிப்பிரானுல கேழும் அளந்தவன்

ஓதக் கடலும் உயிர்களு மாய்நிற்கும்

பேதிப் பிலாமையின் நின்ற பராசத்தி

ஆதிக்கட் டெய்வமும் அந்தமு மாமே. 13

1571. ஆய்ந்தறி வார்கள் அமரர்வித் தியாதரர்

ஆய்ந்தறி யாவண்ணம் நின்ற அரனெறி

ஆய்ந்தறிந் தேனவன் சேவடி கைதொழ

ஆய்ந்தறிந் தேனிம்மை அம்மைகண் டேனே. 14

1572. அறியவொண் ணாதவ் வுடம்பின் பயனை

அறியவொண் ணாத அறுவகை யாக்கி

அறியவொண் ணாத அறுவகைக் கோசத்

தறியவொண் ணாததோர் அண்டம் பதிந்ததே. 15

ஐந்தாம் தந்திரம் முற்றிற்று 273

திருமந்திரம் (திருமூலர் அருளியது)

ஆறாம் தந்திரம் (1573 - 1703)

1. சிவகுரு தரிசினம்

1573 பத்திப் பணித்துப் பரவு மடிநல்கிச்

சுத்த வுரையால் துரிசறச் சோதித்துச்

சத்தும் அசத்துஞ் சதசத்துங் காட்டலாற்

சித்தம் இறையே சிவகுரு வாமே. 1

1574. பாசத்தைக் கூட்டியே கட்டிப் பறித்திட்டு

நேசித்த காயம் விடிவித்து நேர்நேரே

கூசற்ற முத்தியிற் கூட்டலா நாட்டத்த

தாசற்ற சற்குரு அம்பலமாமே. 2

1575. சித்திகள் எட்டோடுந் திண்சிவ மாக்கிய

சுத்தியும் எண்சத்தித் தூய்மையும் யோகத்துச்

சத்தியும்மந்திர சாதக போதமும்

பத்தியும் நாதன் அருளிற் பயிலுமே. 3

1576. எல்லா உலகிற்கும் அப்பாலோன் இப்பாலாய்

நல்லார் உள்ளத்து மிக்கருள் நல்கலால்

எல்லாரும் உய்யக்கொண் டிங்கே அளித்தலாற்

சொல்லார்ந்த நற்குருச் சுத்த சிவமே. 4

1577. தேவனுஞ் சுத்த குருவும் உபாயத்துள்

யாவையும் மூன்றா யுனக்கண் டுரையாலே

மூவாப் பசுபாச மாற்றியே முத்திப்பால்

யாவையும் நல்குங் குருபரன் அன்புற்றே. 5

1578. சுத்த சிவன்குரு வாய்வந்து தூய்மைசெய் 274

தத்தனை நல்கருள் காணா அதிமூடர்

பொய்த்தகு கண்ணான் நமரென்பர் புண்ணியர்

அத்தன் இவனென் றடிபணிவாரே. 6

1579. உண்மையிற் பொய்மை ஒழித்தலும் உண்மைப்பார்

திண்மையும் ஒண்மைச் சிவமாய அவ்வரன்

வண்மையும் எட்டெட்டுச் சித்தி மயக்கமும்

அண்ணல் அருளன்றி யாரறி வாரே. 7

1580. சிவனே சிவஞானி யாதலாற் சுத்த

சிவனே யெனஅடி சேரவல் லார்க்கு

நவமான தத்துவ நன்முத்தி நண்ணும்

பவமான தின்றிப் பரலோக மாமே. 8

1581 குருவே சிவமெனக் கூறினன் நந்தி

குருவே சிவமென் பதுகுறித் தோரார்

குருவே சிவனுமாய்க் கோனுமாய் நிற்கும்

குருவே யுரையுணர் வற்றதோர் கோவே. 9

1582. சித்த யாவையுஞ் சிந்தித் திருந்திடும்

அத்தம் உணர்த்துவ தாகும் அருளாலே

சித்தம் யாவையுந் திண்சிவ மானக்கால்

அத்தனும் அவ்விடத் தேயமர்ந் தானே. 10

1583. தாநந்தி சீர்மையுட் சந்தித்த சீர்வைத்த

கோனந்தி யெந்தை குறிப்பறி வாரில்லை

வானந்தி யென்று மகிழும் ஒருவற்குத்

தானந்தி யங்கித் தனிச்சுட ராமே. 11

1584. திருவாய சித்தியும் முத்தியும் சீர்மை 275

மருளா தருளும் மயக்கறும் வாய்மைப்

பொருளாய வேதாந்த போதமும் நாதன்

உருவாய் அருளாவிடிலோர ஒண்ணாதே. 12

1585. பத்தியும் ஞானவை ராக்கிய மும்பர

சித்திக்கு வித்தாஞ் சிவோகமெ சேர்தலான்

முத்தியின் ஞான முளைத்தலால் அம்முளை

சத்தி யருள்தரில் தானெளி தாமே. 13

1586 பின்னெய்த வைத்ததோர் இன்பப் பிறப்பினை

முன்எய்த வைத்த முதல்வனை எம்மிறை

தன்எய்துங் காலத்துத் தானே வெளிப்படு

மன்னெய்த வைத்த மனமது தானே. 14

1587. சிவமான ஞானந் தெளியவொண் சித்தி

சிவமான ஞானந் தெளியவொண் முத்தி

சிவமான ஞானஞ் சிவபரத்தே யேகச்

சிவமான ஞானஞ் சிவானந்த நல்குமே. 15

1588 அறிந்துணர்ந் தேனிவ் வகலிட முற்றுஞ்

செறிந்துணர்ந் தோதித் திருவருள் பெற்றேன்

மறந்தொழிந் தேன்மதி மாண்டவர் வாழ்க்கை

பிறந்தொழிந் தேனிப் பிறவியை நானே. 16

1589. தரிக்கின்ற பல்லுயிர்க் கெல்லாந் தலைவன்

இருக்கின்ற தன்மையை ஏதும் உணரார்

பிரிக்கின்ற இந்தப் பிணக்கறுத் தெல்லாங்

கருக்கொண்ட ஈசனைக் கண்டுகொண் டேனே. 17

2. திருவடிப் பேறு 276

1590. இசைந்தெழும் அன்பில் எழுந்த படியே

பசைந்தெழும் ஈசரைப் பாசத்துள் ஏகச்

சிவந்த குருவந்து சென்னிகை வைக்க

உவந்த குருபதம் உள்ளத் துவந்ததே. 1

1591. தாடந்த போதே தலைதந்த எம்மிறை

வாள்தந்த ஞான வலியையுந் தந்திட்டு

வீடந்த மின்றியே யாள்கென விட்டருட்

பாடின் முடிவைத்துப் பார்வந்து தந்ததே. 2

1592. தானவ னாகிச் சொரூபத் துவந்திட்டு

ஆன சொரூபங்கள் நான்கும் அகற்றின

ஏனைய முத்திரை ஈந்தாண்ட நன்நந்தி

தானடி முற்சூட்டித் தாபித்த துண்மையே. 3

1593. உரையற் றுணர்வற் றுயிர்பர மற்றுத்

திரையற்ற நீர்போல் சிவமாதல் தீர்த்துக்

கரையற்ற சத்தாதி நான்குங் கடந்த

சொரூபத் திருத்தனன் சொல்லிறந் தோமே. 4

1594. குரவன் உயிர்முச் சொரூபமுங் கைக்கொண்

டரிய பொருள்முத் திரையாகக் கொண்டு

பெரிய பிரானடி நந்தி பேச்சற்

றுருகிட என்னையங் குய்யக்கொண் டானே. 5

1595. பேச்சற்ற இன்பத்துப் பேரானந் தத்திலே

மாச்சற்ற என்னைச் சிவமாக்கி மாள்வித்துக்

காச்சற்ற சோதி கடன்மூன்றுங் கைக்கொண்டு

வாச்ச புகழ்மாளத் தாள்தந்து மன்னுமே. 6

1596. இதயத்தும் நாட்டத்தும் என்றன் சிரத்தும் 277

பதிவித்த பாதப் பராபரன் நந்தி

கதிவைத்த வாறும் மெய்காட் டியவாறும்

விதிவைத்த வாறும் விளம்பவொண் ணாதே. 7

1597. திருவடி வைத்தென் சிரத்துருள் நோக்கிப்

பெருவடி வைத்தந்த பேர்நந்தி தன்னைக்

குருவடி விற்கண்ட கோனையெங் கோவைக்

கருவழி வாற்றிடக் கண்டுகொண் டேனே. 8

1598. திருவடி ஞானஞ் சிவமாக்கு விக்குந்

திருவடி ஞானஞ் சிவலோகஞ் சேர்க்குந்

திருவடி ஞானஞ் சிறைமல மீட்குந்

திருவடி ஞானமே திண்சித்தி முத்தியே. 9

1599. மேல்வைத்த வாறுசெய் யாவிடின் மேல்வினை

மால்வைத்த சிந்தையை மாயம தாக்கிடும்

பால்வைத்த சென்னிப் படரொளி வானவன்

தாள்வைத்த வாறு தரிப்பித்த வாறே. 10

1600. கழலார் கமலத் திருவடி என்னும்

நிழல்சேரப் பெற்றேன் நெடுமால் அறியா

அழல்சேரும் அங்கியுள் ஆதிப் பிரானுங்

குழல்சேரும் என்னுயிர்க் கூடுங் குலைத்தே. 11

1601. முடிமன்ன ராகிமூ வுலகம தாள்வர்

அடிமன்னர் இன்பத் தளவில்லை கேட்கின்

முடிமன்ன ராய்நின்ற தேவர்கள் ஈசன்

குடிமன்ன ராய்க்குற்ற மற்றுநின் றாரே. 12

1602 வைத்தேன் அடிகள் மனத்தினுள் ளேநான் 278

பொய்த்தே யெரியும் புலன்வழி போகாமல்

எய்த்தேன் உழலும் இருவினை மாற்றிட்டு

மெய்த்தேன் அறிந்தே னவ்வேதத்தின் அந்தமே. 13

1603 அடிசார லாம்அண்ண ல்பாத மிரண்டும்

முடிசார வைத்தனர் முன்னை முனிவர்

படிசார்ந்த இன்பப் பழவடி வெள்ளக்

குடிசார் நெறிகூடி நிற்பவர் கொள்கையே. 14

1604 மந்திரமாவதும் மாமருந் தாவதுந்

தந்திர மாவதுந் தானங்க ளாவதுஞ்

சுந்தர மாவதுந் தூய்நெறி யாவதும்

எந்தை பிரான்தன் இணையடி தானே. 15

3. ஞாதுரு ஞான ஞேயம்

1605 நீங்காச் சிவானந்த ஞேயத்தே நின்றிடப்

பாங்கான பாசம் படரா படரினும்

ஆங்கார நீங்கி யதநிலை நிற்கவே

நீங்கா அமுத நிலைபெற லாமே. 1

1606 ஞேயத்தே நின்றோர்க்கு ஞானாதி நின்றிடும்

ஞேயத்தின் ஞாதுரு ஞேயத்தில் வீடாகும்

ஞேயத்தின் ஞேயத்தை ஞேயத்தை யுற்றவர்

ஆயத்தில் நின்ற அறிவறி வாரே. 2

1607. தானென் றவனென் றிரண்டாகும் தத்துவந்

தானென் றவனென் றிரண்டுந் தனிற்கண்டு

தானென்ற பூவை யவனடி சாத்தினால்

நானென் றவனென்கை நல்லதொன் றன்றே. 3

1608 வைச்சன வாறாறு மாற்றியெனவைத்து 279

மெச்சப் பரன்றன் வியாத்துவ மேலிட்டு

நிச்சய மாக்கிச் சிவமாக்கி ஞேயத்தால்

அச்சங் கெடுத்தென்னை யாண்டனன் நந்தியே. 4

1609 முன்னை யறிவறியாதஅம் மூடர்போற்

பின்னை யறிவுஅறி யாமையைப் பேதித்தான்

தன்aன யறியப் பரனாக்கித் தற்சிவத்து

தென்னை யறிவித் திருந்தனன் நந்தியே. 5

1610 காணாத கண்ணுடன் கேளாத கேள்வியுங்

கோணாத போகமுங் கூடாத கூட்டமும்

நாணாத நாணமும் நாதாந்த போதமுங்

காணா யெனவந்து காட்டினன் நந்தியே. 6

1611. மோனங்கை வந்தோர்க்கு முத்தியும் கைகூடும்

மோனங்கை வந்தோர்க்குச் சித்தியும் முன்னிற்கும்

மோனங்கை வந்தூமை யாமொழி முற்றுங்காண்

மோனங்கை வந்தைந் கருமமும் முன்னுமே. 7

1612. முத்திரை மூன்றின் முடிந்தது மூன்றன்பால்

வைத்த கலைகால் நான்மடங் கால்மாற்றி

உய்த்தவத் தானந்தத் தொண்குரு பாதத்தே

பெத்த மறுத்தோர் பிறந்திற வாரே. 8

1613 மேலைச் சொரூபங்கள் மூன்று மிகுசத்தி

பாலித்த முத்திரை பற்றும் பரஞானி

ஆலித்த நட்டமே ஞேயம் புகுந்தற்ற

மூலச் சொரூபன் மொழிஞா துருவனே. 9

4. துறவு 280

1614 இறப்பும் பிறப்பும் இருமையும் நீங்கித்

துறக்குந் தவங்கண்ட சோதிப் பிரானை

மறப்பில ராய்நித்தம் வாய்மொழி வார்கட்

கறப்பதி காட்டும் அமரர் பிரானே. 1

1615 பிறந்தும் இறந்தும்பல் பேதைமை யாலே

மறந்து பலஇருள் நீங்க மறைந்து

சிறந்த சிவனருள் சேர்பரு வத்துத்

துறந்த வுயிர்க்குச் சுடரொளி யாமே. 2

1616 அறவன் பிறப்பிலி யாரும் இலாதான்

உறைவது காட்டகம் உண்பது பிச்சை

துறவனுங் கண்டீர் துறந்தவர் தம்மைப்

பிறவி யறுத்திடும் பித்தன்கண் டீரே 3

1617 நெறியைப் படைத்தான் நெருஞ்சில் படைத்தான்

நெறியில் வழுவின் நெருஞ்சில் முட்பாயும்

நெறியில் வழுவா தியங்கவல் லார்க்கு

நெறியின் நெருஞ்சில்முட் பாயகி லாவே. 4

1618 கேடும் கடமையுங் கேட்டுவந் தைவரும்

நாடி வளைந்தது நான்கட வேனலேன்

ஆடல் விடையுடை அண்ணல் திருவடி

கூடுந் தவஞ்செய்த கொள்கையன் தானே. 5

1619 உழவன் உழஉழ வானம் வழங்க

உழவன் உழவினிற் பூத்த குவளை

உழவன் உழத்தியர் கண்ணொக்கும் என்றிட்

டுழவன் அதனை யுழவொழிந் தானே. 6

1620 மேல்துறந் தண்ணல் விளங்கொளி கூற்றுவன் 281

நாள்துறந் தார்க்கவன் நண்ப னவாவிலி

கார்துறந் தார்க்கவன் கண்ணுத லாய்நிற்கும்

பார்துறந் தார்க்கே பதஞ்செய லாமே. 7

1621 நாகமும் ஒன்று படம்ஐந்து நாலது

போகமுட் புற்றிற் பொருந்தி நிறைந்தது

ஆக மிரண்டும் படம்விரித் தாட்டொழிந்

தேகப் படம்செய் துடம்பிட மாமே. 8

1622 அகன்றார் வழிமுதல் ஆதிப் பிரானும்

இவன்றா னெனநின் றெளியனும் அல்லன்

சிவன்றாள் பலபல சீவனு மாகும்

நயன்றான் வரும்வழி நாமறி யோமே. 9

1623 தூம்பு திறந்தன ஒன்பது வாய்தலும்

ஆம்பற் குழலியின் கஞ்சுளிப் பட்டது

வேம்பேறி நோக்கினன் மீகாமன் கூரையிற்

கூம்பேறிக் கோயிலிற் பூக்கின்ற வாறே. 10

5. தவம்

1624 ஒடுங்கி நிலைபெற்ற வுத்தமர் உள்ளம்

நடுங்குவ தில்லை நமனுமங் கில்லை

இடும்பையும் இல்லை இராப்பகல் இல்லை

படும்பயன் இல்லை பற்றுவிட் டோர்க்கே. 1

1625 எம்மா ருயிரும் இருநிலத் தோற்றமுஞ்

செம்மா தவத்தின் செயலின் பெருமையும்

அம்மான் திருவருள் பெற்றவர்க் கல்லா(து)

இம்மா தவத்தின் இயல்பறி யாரே. 2

1626 பிறப்பறி யார்பல பிச்சைசெய் மாந்தர் 282

சிறப்பொடு வேண்டிய செல்வம் பெறுவர்

மறப்பில ராகிய மாதவஞ் செய்வார்

பிறப்பினை நீக்கும் பெருமைபெற் றாரே. 3

1627 இருந்து வருந்தி எழிறவஞ் செய்யும்

பெருந்தன்மை யாளரைப் பேதிக்க வென்றே

இருந்திந் திரனே யெவரே வரினுந்

திருந்துந்தஞ் சிந்தை சிவனவன் பாலே. 4

1628 கரந்துங் கரந்திலன் கண்ணுக்குந் தோன்றான்

பரந்த சடையன் பசும்பொன் நிறத்தன்

அருந்தவர்க் கல்லால் அணுகலு மாகான்

விரைந்து தொழப்படும் வெண்மதி யானே. 5

1629 பின்னெய்த வைத்ததோர் இன்பப் பிறப்பினை

முன்னெய்த வைத்த முதல்வனை எம்மிறை

தன்னெய்துங் காலத்துத் தானே வெளிப்படும்

மன்னெய்த வைத்த மனமது தானே. 6

1630 அமைச்சரும் ஆனைக் குழாமும் அரசும்

பகைத்தெழும் பூசலுட் பட்டார் நடுவே

அமைத்ததோர் ஞானமும் ஆத்தமும் நோக்கி

இமைத்தழி யாதிருந் தார்தவத் தாரே. 7

1631 சாத்திரம் ஓதுஞ் சதுர்களை விட்டுநீர்

மாத்திரைப் போது மறித்துள்ளே நோக்குமின்

பார்த்தவப் பார்வை பசுமரத் தாணிபோல்

ஆர்த்த பிறவி அகலவிட் டோடுமே. 8

1632 தவம்வேண்டு ஞானந் தலைபட வேண்டில் 283

தவம்வேண்டா ஞான சமாதிகை கூடில்

தவம்வேண்டா மச்ச கசமார்க்கத் தோர்க்கு

தவம்வேண்டா மாற்றந் தனையறி யாரே. 9

6. தவ நிந்தை

1633. ஓதலும் வேண்டாம் உயிர்க்குயி ருள்ளுற்றாற்

காதலும் வேண்டாமெய்க் காய மிடம்கண்டாற்

சாதலும் வேண்டாஞ் சமாதிகை கூடினாற்

போதலும் வேண்டாம் புலன்வழி போகார்க்கே. 1

1634 கத்தவும் வேண்டாங் கருத்தறிந் தாறினாற்

சத்தமும் வேண்டாஞ் சமாதிகை கூடினாற்

சுத்தமும் வேண்டாந் துடக்கற்று நிற்றலாற்

சித்தமும் வேண்டாஞ் செயலற்றிருக்கிலே. 2

1635 விளைவறி வார்பண்டை மெய்த்தவஞ் செய்வார்

விளைவறி வார்பண்டை மெய்யுரை செய்வார்

விளைவறி வார்பண்டை மெய்யறஞ் செய்வார்

விளைவறி வார்விண்ணின் மண்ணின்மிக் காரே. 3

1636 கூடித் தவஞ்செய்து கண்டேன் குரைகழல்

தேடித் தவஞ்செய்து கண்டேன் சிவகதி

வாடித் தவஞ்செய்வ தேதவம் இவைகளைந்

தூடிற் பலவுல கோரெத் தவரே. 4

1637 மனத்துரை மாகடல் ஏழுங் கைநீந்தித்

தவத்திடை யாளர்தஞ் சார்வத்து வந்தார்

பவத்திடை யாளர் அவர்பணி கேட்கின்

முகத்திடை நந்தியை முந்தலு மாமே. 5

1638 மனத்திடை நின்ற மதிவாள் உருவி 284

இனத்திடை நீக்கி இரண்டற வீர்த்துப்

புனத்திடை அஞ்சும் போகாமல் மறித்தால்

தவத்திடை யாறொளி தன்னொளி யாமே. 6

1639 ஒத்து மிகவு நின்றானை யுரைப்பது

பத்தி கொடுக்கும் பணிந்தடி யார்தொழ

முத்தி கொடுக்கும் முனிவன் னெனும்பதஞ்

சத்தான செய்வது தான்தவந் தானே. 7

1640 இலைதொட்டுப் பூப்பறித் தெந்தைக்கென் றெண்ணி

மலர்தொட்டுக் கொண்டேன் வரும்புனல் காணேன்

தலைதொட்ட நூல்கண்டு தாழ்ந்ததென் உள்ளந்

தலைதொட்டுக் கண்டேன் தவங்கொண்ட வாறே. 8

1641 படர்சடை மாதவம் பற்றிய பத்தர்க்

கிடரடை யாவண்ணம் ஈசன் அருளும்

இடரடை செய்தவர் மெய்த்தவ நோக்கில்

உடரடை செய்வ தொருமனத் தாமே. 9

1642 ஆற்றிக் கிடந்த முதலைகண் டஞ்சிப்போய்

ஈற்றுக் கரடிக் கெதிர்ப்பட்ட தன்னொக்கும்

நோற்றுத் தவஞ்செய்யார் நூலறி யாதவர்

சோற்றுக்கு நின்று சுழல்கின்ற வாறே. 10

1643 பழுக்கின்ற வாறும் பழமுண்ணு மாறுங்

குழக்கன்று துள்ளியக் கோணியைப் பல்காற்

குழக்கன்று கொட்டிலிற் கட்டவல் லார்க்குள்

இழுக்காது நெஞ்சத் திடவொன்று மாமே. 11

1644 சித்தஞ் சிவமாகச் செய்தவம் வேண்டாவால் 285

சித்தஞ் சிவானந்தஞ் சேர்ந்தோர் உறவுண்டால்

சித்தஞ் சிவமாக வேசித்தி முத்தியாஞ்

சித்தஞ் சிவமாதல் செய்தவப் பேறே. 12

7. அருளுடைமையின் ஞானம் வருதல்

1645 பிரானருள் உண்டெனில் உண்டுநற் செல்வம்

பிரானருள் உண்டெனில் உண்டுநன் ஞானம்

பிரானரு ளிற்பெருந் தன்மையும் உண்டு

பிரானரு ளிற்பெருந் தெய்வமு மாமே. 1

1646 தமிழ்மண் டலம்ஐந்துந் தாவிய ஞானம்

உமிழ்வது போல உலகந் திரிவார்

அவிழு மனமும்எம் ஆதியறிவுந்

தமிழ்மண் டலம்ஐந்துந் தத்துவ மாமே. 2

1647 புண்ணிய பாவம் இரண்டுள பூமியில்

நண்ணும் பொழுதறி வார்சில ஞானிகள்

எண்ணி இரண்டையும் வேர்அறத் தப்புறத்

தண்ணல் இருப்பிடம் ஆய்ந்துகொள் வீரே. 3

1648 முன்னின் றருளு முடிகின்ற காலத்து

நன்னின் றுலகில் நடுவுயி ராய்நிற்கும்

பின்னின் றருளும் பிறவியை நீக்கிடும்

முன்னின் றெனக்கொரு முத்திதந் தானே. 4

1649 சிவனரு ளாற்சிலர் தேவரு மாவர்

சிவனரு ளாற்சிலர் தெய்வத்தோ டொப்பர்

சிவனரு ளால்வினை சேரகி லாமை

சிவனருள் கூடின்அச் சிவலோக மாமே. 5

1650 புண்ணியன் எந்தை புனிதன் இணையடி 286

நண்ணி விளக்கென ஞானம் விளைந்தது

மண்ணவ ராவதும் வானவர் ஆவதும்

அண்ணல் இறைவன் அருள்பெற்ற போதே. 6

1651 காயத்தே ரேறி மனப்பாகன் கைகூட்ட

மாயத்தே ரேறி மயங்கு மவையுணர்

நேயத்தே ரேறி நிமலன் அருள்பெற்றால்

ஆயத்தே ரேறி யவனிவ னாமே. 7

1652 அவ்வுல கத்தே பிறக்கில் உடலொடும்

அவ்வுல கத்தே யருந்தவர் நாடுவர்

அவ்வுல கத்தே யரனடி கூடுவர்

அவ்வுல கத்தே யருள்பெறு வாரே. 8

1653. கதிர்கண்ட காந்தங் கனலின் வடிவாம்

மதிகண்ட காந்தம் மணிநீர் வடிவாஞ்

சதிகொண்ட சாக்கி யெரியின் வடிவாம்

எரிகொண்ட ஈசன் எழில்வடி வாமே. 9

1654 நாடும் உறவும் கலந்தெங்கள் நந்தியைத்

தேடுவன் தேடிச் சிவபெரு மான்என்று

கூடுவன் கூடிக் குரைகழற் கேசெல்ல

வீடும் அளவும் விடுகின் றிலெனே. 10

8. அவ வேடம்

1655 ஆடம் பரங்கொண் டடிசிலுண் பான்பயன்

வேடங்கள் கொண்டு வெருட்டிடும் பேதைகாள்

ஆடியும் பாடியும் அழுதும் அரற்றியுந்

தேடியுங் காணீர் சிவனவன் தாள்களே. 1

1656 ஞானமில் லேர்வேடம் பூண்டிருந்த நாட்டிடை 287

ஈனம தேசெய் திரந்துண் டிருப்பினும்

மான நலங்கெடும் வையகம் பஞ்ச்மாம்

ஈனவர் வேடங் கழிப்பித்தல் இன்பமே. 2

1657 இன்பமும் துன்பமும் நாட்டா ரிடத்துள்ள

நன்செயல் புன்செய லாலந்த நாட்டிற்காம்

என்ப இறைநாடி நாடோறும் நாட்டினின்

மன்பதை செப்பம் செயின்வையம் வாழுமே. 3

1658 இழிகுலத் தோர்வேடம் பூண்பர்மே லெய்த

வழிகுலத் தோர்வேடம் பூண்பர்தே வாகப்

பழிகுலத் தாகிய பாழ்சண்ட ரானார்

கழிகுலத் தோர்கள் களையப்பட் டோரே. 4

1659 பொய்த்தவஞ் செய்வார் புகுவர் நரகத்துப்

பொய்த்தவஞ் செய்தவர் புண்ணிய ராகாரேற்

பொய்த்தவம்மெய்த்தவம் போகத்துட்போக்கியஞ்

சத்திய ஞானத்தால் தங்குந் தவங்களே. 5

1660 பொய்வேடம் பூண்பர் போசித்தல் பயனாக

மெய்வேடம் பூண்போர்மிகு பிச்சைகைக்கொள்வர்

பொய்வேடம் மெய்வேடம் போலவே பூணினும்

உய்வேட மாகும் உணர்ந்தறிந் தோர்க்கே. 6

9. தவவேடம்

1661 தவமிக் கவரே தலையான வேடர்

அவமிக் கவரே யதிகொலை வேடர்

அவமிக் கவர்வேடத் தாகாரவ் வேடந்

தவமிக் கவர்க்கன்றித் தாங்கவொண் ணாதே. 1

1662. பூதி யணிவது சாதன மாதியிற் 288

காதணி தாம்பிர குண்டலங் கண்டிகை

ஓதி யவர்க்கும் உருத்திர சாதனந்

தீதில் சிவயோகி சாதனந் தேரிலே. 2

1663. யோகிக் கிடுமது வுட்கட்டுக் கஞ்சுளி

தோகைக்குப் பாசத்துச் சுற்றுஞ் சடையதொன்று

றாகத்து நீறனி யாங்கக் கபாலஞ்

சீகந்த மாத்திரை தின்பிரம் பாகுமே. 3

1664 காதணி குண்டலங் கண்டிகை நாதமும்

ஊதுநற் சங்கும் உயர்கட்டி கப்பரை

ஏதமில் பாதுகம் யோகாந்த மாதனம்

ஏதமில் யோகபட் டந்தண்டம் ஈரைந்தே. 4

10. திருநீறு

1665 நூலுஞ் சிகையும் உணரார்நின் மூடர்கள்

நூலது வேதாந்தம் நுண்சிகை ஞானமாம்

பாலொன்றும் அந்தணர் பார்ப்பார் பரமுயிர்

ஓரொன் றிரண்டெனில் ஓங்காரம் ஓதிலே. 1

1666 கங்காளன் பூசுங் கவசத் திருநீற்றை

மங்காமல் பூசி மகிழ்வரே யாமாகில்

தங்கா வினைகளுஞ் சாருஞ் சிவகதி

சிங்கார மான திருவடி சேர்வரே. 2

1667 அரசுட னாலத்தி யாகும்அக் காரம்

விரவுகனலில் வியனுரு மாறி

நிரவயன் நின்மலன் தாள்பெற்ற நீதர்

உருவம் பிரமன் உயர்குலம் ஆமே. 3

11. ஞான வேடம் 289

1668. ஞானமி லார்வேடம் பூண்டும் நரகத்தர்

ஞானமுள்ளார்வேடம்இன்றெனில்நன்முத்தர்

ஞானமுளதாக வேண்டுவோர் நக்கன்பால்

ஞானமுள வேட நண்ணிநிற் பாரே. 1

1669. புன்ஞானத் தோர்வேடம் பூண்டும் பயனில்லை

நன்ஞானத்தோர்வேடம் பூணார் அருள்நண்ணித்

துன்ஞானத் தோர்சம யத்துரி சுள்ளோர்

பின்ஞானத் தோரொன்றும் பேசுகில்லாரே. 2

1670 சிவஞானி கட்குஞ் சிவயோகி கட்கும்

அவமான சாதனம் ஆகாது தேரில்

அவமா மவர்க்கது சாதன நான்கும்

உவமான மில்பொருள் உள்ளுற லாமே. 3

1671 சுத்தித் திரிவர் கழுவடி நாய்போற்

கொத்தித் திரிவர் குரக்களி ஞானிகள்

ஒத்துப் பொறியும் உடலும் இருக்கவே

செத்துத் திரிவர் சிவஞானி யோர்களே. 4

1672 அடியா ரவரே யடியா ரலாதார்

அடியாரு மாகார்அவ் வேடமு மாகார்

அடியார் சிவஞான மானது பெற்றோர்

அடியா ரலாதார் அடியார்கள் அன்றே. 5

1673 ஞானிக்குச் சுந்தர வேடமும் நல்லவாந்

தானுற்ற வேடமுந் தற்சிவ யோகமே

ஆனவவ் வேடம் அருண்ஞான சாதனம்

ஆனது மாமொன்றும் ஆகா தவனுக்கே. 6

1674 ஞானத்தின் னாற்பத நண்ணுஞ் சிவஞானி 290

தானத்தில் வைத்த தனியால யத்தனாம்

மோனத்த னாதலின் முத்தனாஞ் சித்தனாம்

ஏனைத் தவசி இவனென லாகுமே. 7

1675 தானன்ற தன்மையுந் தானவ னாதலும்

ஏனைய வச்சிவ மான இயற்கையுந்

தானுறு சாதக முத்திரை சாத்தலு

மேனமும் நந்தி பதமுத்தி பெற்றதே. 8

12. சிவ வேடம்

1676 அருளால் அரனுக் கடிமைய தாகிப்

பொருளாந் தனதுடற் பொற்பதி நாடி

இருளான தின்றி யிருஞ்செயல் அற்றோர்

தெருளாம் அடிமைச் சிவவேடத் தோரே. 1

1677 உடலில் துவக்கிய வேடம் உயிர்க்காகா

உடல்கழன் றால்வேடம் உடனே கழலும்

உடலுயிர் உண்மையென் றோர்ந்துகொள்ளாதார்

கடலில் அகல்பட்ட கட்டையொத் தாரே. 2

1678 மயலற் றிருளற்று மாமன மற்றுக்

கயலுற்ற கண்ணியர் கையிணைக் கற்றுத்

தயலற் றவரோடும் தாமே தாமாகிச்

செயலற் றிருப்பார் சிவவேடத் தாரே. 3

1679 ஒடுங் குதிரைக் குசைதிண்ணம் பற்றுமின்

வேடங்கொண் டென்செய்வீர் வேண்டாமனிதரே

நாடுமின் நந்தியை நம்பெரு மான்தன்னைத்

தேடுமின் பப்பொருள் சென்றெய்த லாமே. 4

13. அபக்குவன் 291

1680 குருட்டினை நீக்குங் குருவினைக் கொள்ளார்

குருட்டினை நீக்காக் குருவினைக் கொள்வார்

குருடுங் குருடுங் குருட்டாட்டம் ஆடிக்

குருடுங் குருடுங் குழிவிழு மாறே. 1

1681. மனத்தில் எழுந்ததோர் மாயக்கண் ணாடி

நினைப்பின் அதனின் நிழலையுங் காணார்

வினைப்பயன் போக விளக்கியுங் கொள்ளார்

புறக்கடை இச்சித்துப் போகின்ற வாறே. 2

1682 ஏயெனில் என்னென மாட்டார் பிரசைகள்

வாய்முலை பெய்ய மதுரநின் றூறிடுந்

தாய்முலை யாவ தறியார் தமருளோர்

ஊனிலை செய்யும் உருவிலி தானே. 3

1683 வாயென்று சொல்லி மனமொன்று சிந்தித்து

நீயொன்று செய்யல் உறுதி நெடுந்தகாய்

நீயென்றிங் குன்னைத் தெளிவன் தெளிந்தபின்

பேயென்றிங் கென்னைப் பிறர்தெளி யாரே. 4

1684 பஞ்சத் துரோகத்திப் பாதகர் தம்மை

யஞ்சச் சமயத்தோர் வேந்தன் அருந்தண்டம்

விஞ்சச்செய் திப்புவி வேறே விடாவிடிற்

பஞ்சத்து ளாய்புவி முற்றும்பா ழாகுமே. 5

1685 தவத்திடை நின்றவர் தாமுண்ணும் கன்மஞ்

சிவத்திடை நின்றது தேவர் அறியார்

தவத்திடை நின்றறி யாதவர் எல்லாம்

பவத்திடை நின்றதோர் பாடது வாமே. 6

1686 கன்றலுங் கருதலுங் கருமஞ் செய்தலும் 292

தின்றலுஞ் சுவைத்தலுந் தீமைசெய்தலும்

பின்றலும் பிறங்கலும் பெருமை கூறலும்

என்றிவை இறைபால் இயற்கை அல்லவே. 7

1687 விடிவ தறியார் வெளிகாண மாட்டார்

விடியில் வெளியில் விழிக்கவு மாட்டார்

கடியதோ ருண்ணிமை கட்டுமின் காண்மின்

விடியாமை காக்கும் விளக்கது வாமே. 8

1688 வைத்த பசுபாசம் மாற்று நெறிவைகிப்

பெத்த மறமுத்த னாகிப் பிறழ்வுற்றுத்

தத்துவ முன்னித் தலைப்படா தவ்வாறு

பித்தான சீடனுக் கீயப் பெறாதானே. 9

1689 மன்னும் மலம்ஐந்தும் மாற்றும் வகையோரான்

துன்னிய காமாதி தோயும் தொழில்நீங்கான்

பின்னிய பொய்யன் பிறப்பிறப் பஞ்சாதான்

அன்னிய னாவன் அசற்சீட னாமே. 10

14. பக்குவன்

1690 தொழுதறி வாளர் கருதிகண் ணாகப்

பழுதறியாத பரம குருவை

வழியறி வார்நல் வழியறி வாளர்

அழிவறி வார்மற்றை யல்லா தவரே. 1

1691 பதைதொழிந் தேன்பர மாவுனை நாடி

யதைத்தொழிந் தேன்இனி யாரொடுங் கூடேன்

சிதைத்தடி யேன்வினை சிந்தனை தீர

உதைத்துடை யாயுகந் தாண்டரு ளாயே. 2

1692 பதைக்கின்ற போதே பரமென்னும் வித்தை 293

விதைக்கின்ற வித்தினை மேல்நின்று நோக்கிச்

சிதைக்கின்ற சிந்தையைச் செவ்வே நிறுத்தி

இசைக்கின்ற அன்பருக் கீயலு மாமே. 3

1693 கொள்ளினும் நல்ல குருவினைக் கொள்ளுக

உள்ள பொருளுடல் ஆவி யுடன்ஈக

எள்ளத் தனையும் இடைவிடா தேநின்று

தெள்ளி யறியச் சிவபதந் தானே. 4

1694 சோதி விசாகந் தொடர்ந்திரு தேள்நண்டு

ஓதிய நாளே உணர்வது தானென்று

நீதியுள் நேர்மை நினைந்தவர்க் கல்லது

ஆதியும் ஏதும் அறியகி லானே. 5

1695 தொழிலார மாமணித் தூய்தான சிந்தை

எழிலால் இறைவன் இடங்கொண்ட போதே

விழலார் விறலாம் வினையது போகக்

கழலார் திருவடி கண்டரு ளாமே. 6

1696 சாத்திக னாய்ப்பர தத்துவவந் தானுன்னி

ஆத்திக பேத நெறிதோற்ற மாகியே

ஆர்த்த பிறவியி னஞ்சி யறநெறி

சாத்தவல் லானவன் சற்சீட னாமே. 7

1697 சத்தும் அசத்துமெவ் வாறெனத் தானுன்னிச்

சித்தை யுருக்கிக் சிவனருள் கைகாட்டப்

பத்தியின் ஞானம் பெறப்பணிந் தானந்தச்

சத்தியில் இச்சை தகுவோன்சற் சீடனே. 8

1698 அடிவைத் தருளுதி யாசானின் றுன்னா 294

அடிவைத்த மாமுடி மாயப் பிறவி

அடிவைத்த காய அருட்சத்தி யாலே

அடிபெற்ற ஞானத்த னாசற்று ளோனே. 9

1699 சீராரு ஞானத்தின் இச்சை செலச்செல்ல

வாராத காதல் குருபரன் பாலாகச்

சாராத சாதக நான்குந்தன் பாலுற்றோன்

ஆராயும் ஞானத்த னாமடி வைக்கவே. 10

1700 உணர்த்து மதிபக் குவர்க்கே யுணர்த்தி

இணக்கிற் பராபரத் தெல்லையுள் இட்டுக்

குணக்கொடு தெற்குத் தரபச்சி மங்கொண்

டுணர்த்துமி னாவுடை யாள்தன்னை யுன்னியே. 11

1701 இறையடி தாழ்ந்தை வணக்கமும் எய்திக்

குறையது கூறிக் குணங்கொண்டு போற்றச்

சிறையுடல் நீயறக் காட்டிச் சிவத்தோ

டறிவுக் கறிவிப்போன் சன்மார்க்கி யாமே. 12

1702 வேட்கை விடுநெறி வேதாந்த மாதலால்

வாழ்க்கைப் புனல்வழி மாற்றிச்சித் தாந்தத்து

வேட்கை விடுமிக்க வேதாந்தி பாதமே

தாழ்க்குந் தலையினோன் சற்சீட னாமே. 13

1703 சற்குணம் வாய்மை தயாவிவே கந்தண்மை

சற்குரு பாதமே சாயைபோல் நீங்காமே

சிற்பர ஞானந் தெளியத் தெளிவோர்தல்

அற்புத மேதோன்ற லாகுஞ்சற் சீடனே. 14

ஆறாம் தந்திரம் முற்றிற்று 295

திருமந்திரம் (திருமூலர் அருளியது)

ஏழாம் தந்திரம் (1704 - 2121)

1. ஆறு ஆதாரம்

1704 நாலும் இருமூன்றும் ஈரைந்தும் ஈராறும்

கோவிமேல் நின்ற குறிகள் பதினாறும்

மூலம் கண்டு ஆங்கே முடிந்து முதல் இரண்டும்

காலங்கண் டான்அடி காணலும் ஆமே. 1

1705 ஈராறு நாதத்தில் ஈரெட்டாம் அந்தத்தின்

மேதாதி நாதாந்த மீதாம் பாராசக்தி

போதா லயத்துஅ விகாரந்தனிற்போத

மேதாதி ஆதார மீதான உண்மையே. 2

1706 மேல்என்றும் கீழ்என்று இரண்டற் காணுங்கால்

தான்என்றும் நான்என்றும் தன்மைகள் ஓராறும்

பார்எங்கும் ஆகிப் பரந்த பராபரம்

கார்ஒன்று கற்பகம் ஆகிநின்றானே. 3

1707 ஆதார சோதனை யால்நாடி சுத்திகள்

மேதாதி ஈரெண் காலந்தத்து விண்ணொளி

போதா லயத்துப் புலன்கர ணம் புத்தி

சாதா ரணங்கெட்டான் தான்சக மார்க்கமே. 4

1708 மேதாதி யாலே விடாதுஓம் எனத்தூண்டி

ஆதார சோதனை அத்துவ சோதனை

தாதுஆர மாசுவே தானெழச் சாதித்தால்

ஆதாரஞ் செய்போக மாவது காயமே. 5

1709 ஆறந்த மும்கூடி யாரும் உடம்பினில் 296

கூறிய ஆதார மற்றும் குறிக்கொண்மின்

ஆறிய அக்கரம் ஐம்பதின் மேலே

ஊறிய ஆதாரத்து ஓரெழுத்து ஆமே. 6

1710 ஆகும் உடம்பும் அழிகின்ற அவ்வுடல்

போகும் உடம்பும் பொருந்திய வாறுதான்

ஆகிய அக்கரம் ஐம்பது தத்துவம்

ஆகும் உடம்புக்கும் ஆறந்த மாமே. 7

1711 ஆயு மலரின் அணிமலர் மேலது

ஆய இதழும் பதினாறும் அங்குள

தூய அறிவு சிவானந்த மாகிப்போய்

மேய அறிவாய் விளைந்தது தானே. 8

2. அண்டலிங்கம் (உலக சிவம்)

1712 இலிங்கம தாவது யாரும் அறியார்

இலிங்கம தாவது எண்டிசை எல்லாம்

இலிங்கம் தாவது எண்ணெண் கலையும்

இலிங்கம தாக எடுத்தது உலகே. 1

1713 உலகில் எடுத்தது சத்தி முதலா

உலகில் எடுத்தது சத்தி வடிவாய்

உலகில் எடுத்தது சத்தி குணமாய்

உலகில் எடுத்த சதாசிவன் தானே. 2

1714 போகமும் முத்தியும் புத்தியும் சித்தியும்

ஆகமும் ஆறாறு தத்துவத்து அப்பாலாம்

ஏகமும் நல்கி இருக்கும் சதாசிவம்

ஆகம அத்துவா ஆறும் சிவமே. 3

1715 ஏத்தினர் எண்ணிலி தேவர்எம் ஈசனை 297

வாழ்த்தினர் வாசப் பசுந்தென்றல் வள்ளலென்று

ஆர்த்தினர் அண்டங் கடந்து அப் புறநின்று

காத்தனன் என்னும் கருத்தறி யாரே. 4

1716 ஒண்சுட ரோன் அயன் மால்பிர சாபதி

ஒண்சுட ரான இரவியோடு இந்திரன்

கண்சுட ராகிக் கலந்தெங்கும் தேவர்கள்

தண்சுட ராய்எங்கும் தற்பரம் ஆமே. 5

1717 தாபரத் துள்நின்று அருளவல் லான்சிவன்

மாபரத் துண்மை வழிபடு வாரில்லை

மாபரத் துண்மை வழிபடு வாளர்க்கும்

பூவகத்து உள்நின்ற பொற்கொடி யாகுமே. 6

1718 தூவிய விமானமும் தூலமது ஆகுமால்

ஆய சதாசிவம் ஆகுநற் சூக்குமம்

ஆய பலிபீடம் பத்திர லிங்கமாம்

ஆய அரன்நிலை ஆய்ந்து கொள்வார்கட்கே. 7

1719 முத்துடன் மாணிக்கம் மொய்த்த பவளமும்

கொத்தும்அக்கொம்பு சிலைநீறு கோமளம்

அத்தன்தன் ஆகமம் அன்னம் அரிசியாம்

உய்த்த்தின் சாதனம் பூமண லிங்கமே. 8

1720 துன்றும் தயிர்நெய் பால்துய்ய மெழுகுடன்

கன்றிய செம்பு கனல்இர தம்சலம்

வன்திறல் செங்கல் வடிவுடை வில்வம்பொன்

தென்தியங்கு ஒன்றை தெளிசிவ லிங்கமே. 9

1721 மறையவர் அர்ச்சனை வண்படி கந்தான் 298

இறையவர் அர்ச்சனை யேயபொன் னாகும்

குறைவிலா வசியர்க்குக் கோமள மாகும்

துறையடைச் சூத்திரர் தொல்வாண லிங்கமே. 10

1722 அது வுணர்ந் தோன்ஒரு தன்மையை நாடி

எதுஉண ராவகை நின்றனன் ஈசன்

புதுஉணர் வான புவனங்கள் எட்டும்

இது உணர்ந்து என்னுடல் கோயில்கொண்டானே. 11

1723 அகலிட மாய்அறி யாமல் அடங்கும்

உகலிட மாய்நின்ற ஊனதன் உள்ளே

பகலிட மாம்முனம் பாவ வினாசன்

புகலிட மாய்நின்ற புண்ணியன் தானே. 12

1724 போது புனைசூழல் பூமிய தாவது

மாது புனைமுடி வானக மாவது

நீதியுள் ஈசன் உடல்விசும் பாய்நிற்கும்

ஆதியுற நின்றது அப்பரி சாமே. 13

1725 தரையுற்ற சத்தி தனிலிங்கம் விண்ணாம்

திரைபொரு நீரது மஞ்சன சாலை

வரைதவழ் மஞ்சுநீர் வானுடு மாலை

கரையற்ற நந்திக் கலையும்திக்காமே. 14

3. பிண்டலிங்கம் (உடற் சிவம்)

1726 மானுடர் ஆக்கை வடிவு சிவலிங்கம்

மானுடர் ஆக்கை வடிவு சிதம்பரம்

மானுடர் ஆக்கை வடிவு சதாசிவம்

மானுடர் ஆக்கை வடிவு திருக்கூத்தே. 1

1727 உலந்திலர் பின்னும் உளரென நிற்பர் 299

நிலந்திரு நீர்தெளி யூனவை செய்யப்

புலந்திரு பூதங்கள் ஐந்தும் ஒன்றாக

வலந்தரு தேவரை வந்திசெய் யீரே. 2

1728 கோயில்கொண் டன்றே குடிகொண்ட ஐவரும்

வாயில்கொண் டாங்கே வழிநின் றருளுவர்

தாயில்கொண் டாற்போல் தலைவன்என் உட்புக

வாயில்கொண் டு ஈசனும் ஆளவந் தானே. 3

1729 கோயில்கொண் டான்அடி கொல்லைப் பெருமறை

வாயில்கொண் டான்அடி நாடிகள் பத்துள

பூசைகொண் டான்புலன் ஐந்தும் பிறகிட்டு

வாயில்கொண் டான் எங்கள் மாநந்தி தானே. 4

4. சதாசிவ லிங்கம் (உலக முதற் சிவம்)

1730 கூடிய பாதம் இரண்டும் படிமிசை

பாடிய கையிரண்டு எட்டுப் பரந்தெழும்

தேடு முகம்ஐந்து செங்கையின் மூவைந்து

நாடும் சதாசிவம் நல்லொளி முத்தே. 1

1731 வேதா நெடுமால் உருத்திரன் மேலீசன்

மீதான ஐம்முகன் விந்துவும் நாதமும்

ஆதார சத்தியும் அந்தச் சிவனொடும்

சாதா ரணமாம் சதாசிவந் தானே. 2

1732 ஆகின்ற சத்தியின் உள்ளே கலைநிலை

ஆகின்ற சத்தியின் உள்ளே கதிரெழ

ஆகின்ற சத்தியின் உள்ளே அமர்ந்தபின்

ஆகின்ற சத்தியுள் அத்திசை பத்தே. 3

1733 அத்திசைக் குள்ளே அமர்ந்தன ஆறங்கம் 300

அத்திசைக் குள்ளே அமர்ந்தன நால்வேதம்

அத்திசைக் குள்ளே அமர்ந்த சரியையோடு

அத்திசைக் குள்ளே அமர்ந்த சமயமே. 4

1734 சமயத்து எழுந்த அவத்தையீர் ஐந்துள

சமயத்து எழுந்த இராசி ஈராறுள

சமயத்து எழுந்த சரீரம்ஆ றெட்டுள

சமயத்து எழுந்த சதாசிவந் தானே. 5

1735 நடுவு கிழக்குத் தெற்குஉத் தரமேற்கு

நடுவு படிகநற் குங்குமவன்னம்

அடைவுள அஞ்சனம் செவ்வரத் தம்பால்

அடியேற்கு அருளிய முகம்இவை அஞ்சே. 6

1736 அஞ்சு முகமுள ஐம்மூன்று கண்ணுள

அஞ்சினொ டுஅஞ்சு கரதலம் தானுள

அஞ்சுடன் அஞ்சா யுதமுள நம்பியென்

நெஞ்சு புகுந்து நிறைந்துநின் றானே. 7

1737 சத்தி தராதலம் அண்டம் சதாசிவம்

சத்தி சிவமிக்க தாபர சங்கமம்

சத்தி உருவம் அருவம் சதாசிவம்

சத்தி சிவதத்துவ முப்பத் தாறே. 8

1738 தத்துவ மாவது அருவம் சராசரம்

தத்துவ மாவது உருவம் சுகோதயம்

தத்துவம் எல்லாம் சகலமு மாய்நிற்கும்

தத்துவம் ஆகும் சதாசிவம் தானே. 9

1739 கூறுமின் ஊறு சதாசிவன் எம்இறை 301

வேறோர் உரைசெய்து மிகைப்பொரு ளாய்நிற்கும்

ஏறுரை செய்தொழில் வானவர் தம்மொடு

மாறுசெய் வான் என் மனம்புகுந் தானே. 10

1740 இருளார்ந்த கண்டமும் ஏந்து மழுவும்

சுருளார்ந்த செஞ்சடைச் சோதிப் பிறையும்

அருளார்ந்த சிந்தையெம் ஆதிப் பிரானைத்

தெருளார்ந்தென் உள்ளே தெளிந்திருந் தேனே. 11

1741 சத்திதான் நிற்கின்ற ஐம்முகம் காற்றிடில்

உத்தமம் வாமம் உரையத்து இருந்திடும்

தத்துவம் பூருவம் தற்புரு டன்சிரம்

அத்தரு கோரம் மருடத்துஈ சானனே. 12

1742 நாணுநல் ஈசானன் நடுவுச்சி தானாகும்

தாணுவின் தன்முகம் தற்புருட மாகும்

காணும் அகோரம் இருதயம் குய்யமாம்

மாணுற வாமம்ஆம் சத்திநற் பாதமே. 13

1743 நெஞ்சு சிரம்சிகை நீள்கவ சம்கண்ணாம்

வஞ்சமில் விந்து வளர்நிறம் பச்சையாம்

செஞ்சுறு செஞ்சுடர் சேகரி மின்னாகும்

செஞ்சுடர் போலும் தெசாயுதம் தானே. 14

1744 எண்ணில் இதயம் இறைஞான சத்தியாம்

விண்ணிற் பரைசிரம் மிக்க சிகையாதி

வண்ணங் கவசம் வனப்புடை இச்சையாம்

பண்ணுங் கிரியை பரநேந் திரத்திலே. 15

1745 சத்திநாற் கோணம் சலமுற்று நின்றிடும் 302

சத்திஅறு கோண சயனத்தை உற்றிடும்

சத்தி வட்டம் சலமுற்று இருந்திடும்

சத்தி உருவாம் சதாசிவன் தானே. 16

1746 மான் நந்தி எத்தனை காலம் அழைக்கினும்

தான் நந்தி அஞ்கின் தனிச்சுடை ராய்நிற்கும்

கால் நந்தி உந்தி கடந்து கமலத்தில்

மேல் நந்தி ஒன்பதின் மேவிநின் றானே. 17

1747 ஒன்றிய வாறும் உடலின் உடன்கிடந்து

என்றும்எம் ஈசன் நடக்கும் இயல்பது

தென்தலைக்கு ஏறத் திருந்து சிவனடி

நின்று தொழுதேன் என் நெஞ்சத்தின் உள்ளே. 18

1748 உணர்ந்தேன் உலகினில் ஒண்பொரு ளானைக்

கொணர்ந்தேன் குவலயம் கோயிலென் நெஞ்சம்

புணர்ந்தேன் புனிதனும் பொய்யல்ல மெய்யே

பணிந்தேன் பகலவன் பாட்டும் ஒலியே. 19

1749 ஆங்கவை மூன்றினும் ஆரழல் வீசிடத்

தாங்கிடும் ஈரேழு தான்நடு வானதில்

ஓங்கிய ஆதியும் அந்தமும் ஆமென

ஈங்கிவை தம்முடல் இந்துவும் ஆமே. 20

1750 தன்மேனி தற்சிவ லிங்கமாய் நின்றிடும்

தன்மேனி தானும் சதாசிவ மாய்நிற்கும்

தன்மேனி தற்சிவன் தற்சிவா னந்தமாய்

தன்மேனி தானாகும் தற்பரம் தானே. 21

1751 ஆரும் அறியார் அகாரம் அவனென்று 303

பாரும் உகாரம் பரந்திட்ட நாயகி

தாரம் இரண்டும் தரணி முழுதுமாய்

மாறி எழுந்திடும் ஓசையதாமே. 22

1752 இலிங்கநற் பீடம் இசையும்ஓங் காரம்

இலிங்கநற் கண்டம் நிறையும் மகாரம்

இலிங்கத்து உள் வட்டம் நிறையும் உகாரம்

இலிங்கம் அகாரம் நிறைவிந்து நாதமே. 23

5. ஆத்மலிங்கம் (உயிர்ச்சிவம்)

1753 அகார முதலா அனைத்துமாய் நிற்கும்

உகார முதலா உயிர்ப்பெய்து நிற்கும்

அகார உகாரம் இரண்டும் அறியில்

அகார உகாரம் இலிங்கம் தாமே. 1

1754 ஆதாரம் ஆதேயம் ஆகின்ற விந்துவும்

மேதாதி நாதமும் மீதே விரிந்தன

ஆதார விந்து ஆதிபீட நாமே

போதாஇ லிங்கப் புணர்ச்சிய தாமே. 2

1755 சத்தி சிவமாம் இலிங்கமே தாபரம்

சத்தி சிவமாம் இலிங்கமே சங்கமம்

சத்தி சிவமாம் இலிங்கம் சதாசிவம்

சத்தி சிவமாகும் தாபரம் தானே. 3

1756 தானேர் எழுகின்ற சோதியைக் காணலாம்

வானேர் எழுகின்ற ஐம்பது அமர்ந்திடம்

பூரேர் எழுகின்ற பொற்கொடி தன்னுடன்

தானேர் எழுகின்ற அகாரமது ஆமே. 4

1757 விந்துவும் நாதமும் மேவும் இலிங்கமாம் 304

விந்துவ தேபீட நாதம் இலிங்கமாம்

அந்த இரண்டையும் ஆதார தெய்வமாய்

வந்து கருஐந்தம் செய்யும் அவைஐந்தே. 5

1758 சத்திநற் பீடம் தகுநல்ல ஆன்மா

சத்திநற் கண்டம் தகுவித்தை தானாகும்

சத்திநல் லிங்கம் தகும்சிவ தத்துவம்

சத்திநல் ஆன்மாச் சதாசிவம் தானே. 6

1759 மனம்புகுந்து என்னுயிர் மன்னிய வாழ்க்கை

மனம்புகுந்து இன்பம் பொழிகின்ற போது

நலம்புகுந்து என்னொடு நாதனை நாடும்

இனம்புகுந்து ஆதியும் மேற்கொண்டவாறே. 7

1760 பராபரன் எந்தை பனிமதி சூடி

தராபரன் தன்னடி யார்மனக் கோயில்

சிராபரன் தேவர்கள் சென்னியின் மன்னும்

அராபரன் மன்னி மனத்துஉறைந் தானே. 8

1761 பிரான்அல்ல நாம்எனில் பேதை உலகம்

குரால்என்னும் என்மனம் கோயில்கொள் ஈசன்

அராநின்ற செஞ்சடை அங்கியும் நீரும்

பொராநின் றவர்செய்அப் புண்ணியன் தானே. 9

1762 அன்று நின் றான்கிடந் தான்அவன் என்று

சென்றுநின்று எண்டிசை ஏத்துவர் தேவர்கள்

என்றுநின்று ஏத்துவன் எம்பெரு மான்தன்னை

ஒன்றியென் உள்ளத்தின் உள்ளிருந் தானே. 10

6. ஞான லிங்கம் (உணர்வுச் சிவம்) 305

1763 உருவும் அருவும் உருவோடு அருவும்

மருவு பரசிவன் மன்பல் உயிர்க்கும்

குருவு மெனநிற்கும் கொள்கையன் ஆகும்

தருவென நல்கும் சதாசிவன் தானே. 1

1764 நாலான கீழது உருவம் நடுநிற்க

மேலான நான்கும் அருவம் மிகுநாப்பண்

நாலான ஒன்றும் அருவுரு நண்ணலால்

பாலாம் இவையாம் பரசிவன் தானே. 2

1765 தேவர் பிரானைத் திசைமுக நாதனை

நால்வர் பிரானை நடுவுற்ற நந்தியை

ஏவர் பிரான்என்று இறைஞ்சுவர் அவ்வழி

யாவர் பிரானடி அண்ணலும் ஆமே. 3

1766 வேண்டிநின் றேதொழு தேன்வினை போயற

ஆண்டொரு திங்களும் நாளும் அளக்கின்ற

காண்டகை யானொடும் கன்னி உணரினும்

மூண்டகை மாறினும் ஒன்றது வாமே. 4

1767 ஆதி பரந்தெய்வம் அண்டத்து நல்தெய்வம்

சோதி அடியார் தொடரும் பெருந்தெய்வம்

நீதியுள் மாதெய்வம் நின்மலர் எம்இறை

பாதியுள் மன்னும் பராசத்தி யாமே. 5

1768 சத்திக்கு மேலே பராசத்தி தன்னுள்ளே

சுத்த சிவபதம் தோயாத தூவொளி

அத்தன் திருவடிக்கு அப்பாலைக்கு அப்பாலாம்

ஒத்தவும் ஆம்ஈசன் தானான உண்மையே. 6

1769 கொழுந்தினைக் காணில் குவலயம் தோன்றும் 306

எழுந்திடம் காணில் இருக்கலும் ஆகும்

பரந்திடம் காணில் பார்ப்பதி மேலே

திரண்டெழக் கண்டவன் சிந்தையு ளானே. 7

1770 எந்தை பரமனும் என்னம்மை கூட்டமும்

முந்த உரைத்து முறைசொல்லின் ஞானமாம்

சந்தித்து இருந்த இடம்பெருங் கண்ணியை

உந்தியின் மேல்வைத்து உகந்து இருந்தானே. 8

1771 சத்தி சிவன்விளை யாட்டாம் உயிராகி

ஒத்த இருமாயா கூட்டத்து இடையூட்டிச்

சுத்தம தாகும் துரியம் பிறிவித்துச்

சித்தம் புகுந்து சிவம்அகம் ஆக்குமே. 9

1772 சத்தி சிவன்தன் விளையாட்டுத் தாரணி

சத்தி சிவமுமாம் சிவன்சத் தியுமாகும்

சத்தி சிவமன்றித் தாபரம் வேறில்லை

சத்திதான் என்றும் சமைந்துரு வாகுமே. 10

7. சிவலிங்கம் ( சிவகுரு )

1773 குரைக்கின்ற வாரிக் குவலய நீரும்

பரக்கின்ற காற்றுப் பயில்கின்ற தீயும்

நிரைக்கின்ற வாறிவை நீண்டகன் றானை

வரைத்து வலம்செயு மாறுஅறி யேனே. 1

1774 வரைத்து வலஞ்செய்யு மாறுஇங்குஒன்று உண்டு

நிரைத்து வருகங்கை நீர்மலர் ஏந்தி

உரைத்து அவன் நாமம் உணரவல் லார்க்குப்

புரைத்துஎங்கும் போகான் புரிசடை யோனே. 2

1775 ஒன்றெனக் கண்டோ ம் ஈசன் ஒருவனை 307

நன்றென்று அடியிணை நான்அவனைத்தொழ

வென்றுஐம் புலமும் மிகக்கிடந்து இன்புற

அன்றுஎன்று அருள்செய்யும் ஆதிப் பிரானே. 3

1776 மலர்ந்த அயன்மால் உருத்திரன் மகேசன்

பலந்தரும் ஐம்முகன் பரவிந்து நாதம்

நலந்தரும் சத்தி சிவன்வடி வாகிப்

பலந்தரு லிங்கம் பராநந்தி யாமே. 4

1777 மேவி எழுகின்ற செஞ்சுடர் ஊடுசென்று

ஆவி எழும்அள வன்றே உடலுற

மேவப் படுவதும் விட்டு நிகழ்வதும்

பாவித்து அடக்கிற் பரகதி தானே. 5

8. சம்பிரதாயம் ( பண்டை முறை )

1778 உடல்பொருள் ஆவி உதகத்தாற் கொண்டு

படர்வினை பற்றறப் பார்த்துக்கை வைத்து

நொடியின் அடிவைத்து நுண்ணுணர் வாக்கி

கடியப் பிறப்பறக் காட்டினன் நந்தியே. 1

1779 உயிரும் சரீரமும் ஒண்பொரு ளான

வியவார் பரமும்பின் மேவும் பிராணன்

செயலார் சிவமும் சிற்சத்தி ஆதிக்கே

உயலார் குருபரன் உய்யக் கொண்டானே. 2

1780 பச்சிம திக்கலே வைத்தஆ சாரியன்

நிச்சலும் என்னை நினையென்ற அப்பொருள்

உச்சிக்கும் கீழது உள்நாக்கு மேலது

வைச்ச பதமிது வாய்திற வாதே. 3

1781 பிட்டடித்து எங்கும் பிதற்றித் திரிவோனை 308

ஒட்டடித்து உள்ளமர் மாசெலாம் வாங்கித்

தட்டொக்க மாறினன் தன்னையும் என்னையும்

வட்டமது ஒத்தது வாணிபம் வாய்த்ததே. 4

1782 தரிக்கின்ற பல்லுயிர்க்கு எல்லாம் தலைவன்

இருக்கின்ற தன்மையை ஏதும் உணரார்

பிரிக்கின்ற விந்து பிணக்கறுத்து எல்லாம்

கருக்கொண்ட ஈசனைக் கண்டுகொண்டேனே. 5

1783 கூடும் உடல்பொருள் ஆவி குறிக்கொண்டு

நாடி அடிவைத்து அருள்ஞான சத்தியால்

பாடல் உடலினில் பற்றற நீக்கியே

கூடிய தானவ னாம்குளிக் கொண்டே. 6

1784 கொண்டான் அடியேன் அடிமை குறிக்கொள்ளக்

கொண்டான் உயிர்பொருள் காயக் குழாத்தினைக்

கொண்டான் பலமுற்றும் தந்தவன் கோடலால்

கொண்டான் எனஒன்றும் கூறகி லானே. 7

1785 குறிக்கின்ற தேகமும் தேகியும் கூடி

நெறிக்கும் பிராணன் நிலைபெற்ற சீவன்

பறிக்கின்ற காயத்தைப் பற்றியநேர்மை

பிறக்க அறியாதார் பேயுடன் ஒப்பரே. 8

1786 உணர்வுடை யார்கட்கு உலகமும் தோன்றும்

உணர்வுடை யார்கட்கு உறுதுயர் இல்லை

உணர்வுடை யார்கள் உணர்ந்தஅக் காலம்

உணர்வுடை யார்கண் உணர்ந்துகண் டாரே. 9

1787 காயப் பரப்பில் அலைந்து துரியத்துச் 309

சால விரிந்து குவிந்து சகலத்தில்

ஆயஅவ் ஆறாறு அடைந்து திரிந்தோர்க்குத்

தூய அருள்தந்த நந்திக்கு என் சொல்வதே. 10

1788 நானென நீயென வேறில்லை நண்ணுதல்

ஊனென ஊனுயிர் என்ன உடனின்று

வானென வானவர் நின்று மனிதர்கள்

தேனென இன்பம் திளைக்கின்ற வாறே. 11

1789 அவனும் அவனும் அவனை அறியார்

அவனை அறியில் அறிவானும் இல்லை

அவனும் அவனும் அவனை அறியில்

அவனும் அவனும் அவனிவன் ஆமே. 12

1790 நானிது தானென நின்றவன் நாடோ றும்

ஊனிது தானுயிர் போலுணர் வானுளன்

வானிரு மாமுகில் போற்பொழி வானுளன்

நானிது அம்பர நாதனும் ஆமே. 13

1791 பெருந்தன்மை தானென யானென வேறாய்

இருந்ததும் இல்லைஅது ஈசன் அறியும்

பொருந்தும் உடல்உயிர் போல்உமை மெய்யே

திருந்தமுன் செய்கின்ற தேவர் பிரானே. 14

9. திருவருள் வைப்பு

1792 இருபத மாவது இரவும் பகலும்

உருவது ஆவது உயிரும் உடலும்

அருளது ஆவது அறமும் தவமும்

பொருவது உள்நின்ற போகமது ஆமே. 1

1793 காண்டற்கு அரியன் கருத்திலன் நந்தியும் 310

தீண்டற்கும் சார்தற்கும் சேயனாத் தோன்றிடும்

வேண்டிக் கிடந்து விளக்கொளி யான்நெஞ்சம்

ஈண்டிக் கிடந்தங்கு இருளறும் ஆமே. 2

1794 குறிப்பினின் உள்ளே குவலயம் தோன்றும்

வெறுப்பிருள் நீங்கில் விகிர்தனும் நிற்கும்

செறிப்புறு சிந்தையைக் சிக்கென நாடில்

அறிப்புறு காட்சி அமரரும் ஆமே. 3

1795 தேர்ந்தறி யாமையின் சென்றன காலங்கள்

பேர்ந்தறி வான் எங்கள் பிஞ்ஞகன் எம்இறை

ஆர்ந்தறி வார்அறி வேதுணை யாமெனச்

சார்ந்தறி வான்பெருந் தன்மைவல் லானே. 4

1796 தானே அறியும் வினைகள் அழிந்தபின்

நானே அறிகிலன் நந்தி அறியுங்கொல்

ஊனே உருகி உணர்வை உணர்ந்தபின்

தேனே யனையன் நம் தேவர் பிரானே. 5

1797 நான் அறிந்து அன்றே இருக்கின்றது ஈசனை

வான்அறிந் தார் அறி யாது மயங்கினர்

ஊன்அறிந்து உள்ளே உயிர்க்கின்ற ஒண்சுடர்

தான்அறி யான்பின்னை யார்அறி வாரே? 6

1798 அருள்எங்கு மான அளவை அறியார்

அருளை நுகர்அமு தானதும் தேரார்

அருள்ஐங் கருமத்து அதிசூக்கம் உன்னார்

அருள்எங்கும் கண்ணானது ஆர்அறி வாரே. 7

1799 அறிவில் அணுக அறிவது நல்கிப் 311

பொறிவழி யாசை புகுத்திப் புணர்ந்திட்டு

அறிவது ஆக்கி அடியருள் நல்கும்

செறிவொடு நின்றார் சிவம்ஆயி னாரே. 8

1800 அருளில் பிறந்திட்டு அருளில் வளர்ந்திட்டு

அருளில் அழிந்துஇளைப் பாறி மறைந்திட்டு

அருளான ஆனந்தத்து ஆரமுது ஊட்டி

அருளால் என்நந்தி அகம்புகுந் தானே. 9

1801 அருளால் அமுதப் பெருங்கடல் ஆட்டி

அருளால் அடிபுணைந்து ஆர்வமும் தந்திட்டு

அருளானஆனந்தந்து ஆரமுது ஊட்டி

அருளால் என்நந்தி அதும்புகுந் தானே. 10

1802 பாசத்தில் இட்டது அருள்அந்தப் பாசத்தின்

நேசத்தை விட்டது அருள்அந்தநேசத்தில்

கூசற்ற முத்தி அருள்அந்தக் கூட்டத்தின்

நேசத்துத் தோன்றா நிலையரு ளாமே. 11

1803 பிறவா நெறிதந்த பேரரு ளாளன்

மறவா அருள் தந்த மாதவன் நந்தி

அறவாழி அந்தணன் ஆதிப்பராபரன்

உறவாகி வந்துஎன் உளம்புகுந் தானே. 12

1804 அகம்புகுந் தான்அடி யேற்குஅரு ளாலே

அகம்புகுந் தும்தெரி யான்அருள் இல்லோர்க்கு

அகம்புகுந்து ஆனந்த மாக்கிச் சிவமாய்

அகம்புகுந் தான்நந்தி ஆனந்தி யாமே. 13

1805 ஆயும் அறிவோடு அறியாத மாமாயை 312

ஆய கரணம் படைக்கும் ஐம்பூதமும்

ஆய பலஇந் திரியம் அவற்றுடன்

ஆய அருள்ஐந்து மாம் அருட் செய்கையே. 14

1806 அருளே சகலமும் ஆய பவுதிகம்

அருளே சராசர மாய அமலமே

இருளே வெளியே யெனும்எங்கும் ஈசன்

அருளே சகளத்தின் அன்றிஇன் றாமே. 15

1807 சிவமொடு சத்தி திகழ்நாதம் விந்து

தவமான ஐம்முகன் ஈசன் அரனும்

பவமுறும் மாலும் பதுமத்தோன் ஈறா

நவம்அவை யாகி நடிப்பவன் தானே. 16

1808 அருட்கண்இ லாதார்க்கு அரும்பொருள் தோன்றா

அருட்கண்உ ளோர்க்குஎதிர் தோன்றும் அரனே

இருட்கண்ணி னோர்க்குஅங்கு இரவியும் தோன்றாத்

தெருட்கண்ணி னோர்க்குஎங்கும் சீரொளி யாமே. 17

1809 தானே படைத்திடும் தானே அளித்திடும்

தானே துடைத்திடும் தானே மறைத்திடும்

தானே இவைசெய்து தான்முத்தி தந்திடும்

தானே வியாபித் தலைவனும் ஆமே. 18

1810 தலையான நான்கும் தனதுஅரு வாகும்

அலையா அருவுரு வாகும் சதாசிவம்

நிலையான கீழ்நான்கு நீடுரு வாகும்

துலையா இறைமுற்று மாய் அல்லது ஒன்றே. 19

1811 ஒன்றது வாலே உலப்பிலி தானாகி 313

நின்றது தான்போல் உயிர்க்குயி ராய்நிலை

துன்றி அவைஅல்ல வாகும் துணையென்ன

நின்றது தான்விளை யாட்டென்னுள் நேயமே. 20

1812 நேயத்தே நின்றிடும் நின்மலன் சத்தியோடு

ஆயக் குடிலைகள் நாதம் அடைந்திட்டுப்

போயக் கலைபல வாகப் புணர்ந்திட்டு

வீயத் தகாவிந்து வாக விளையுமே. 21

1813 விளையும் பரவிந்து தானே வியாபி

விளையும் தனிமாயை மிக்கமா மாயை

கிளையொன்று தேவர் கிளர்மனு வேதம்

அளவொன் றிலாஅண்ட கோடிக ளாமே. 22